چند سالی است بازدید از جهیزیه عروس به رسمی برای فخرفروشی و تجمل گرایی درآمده و منازل عروس شبیه فروشگاه های لوازم خانگی شدند.
به گزارش طبس نیوز، رسم و رسوم غلط گاهی چنان دامنگیر زندگیمان میشود که از اصل آن غافل میشویم.
یکی از این سنن «بازدید خانم ها از جهیزیه عروس» است که بعد از اتمام مراسم و به راه اندازی کارناوال های عروسی یا همان «عروس کشون» که خود موضوعی قابل بحث است، به خانه عروس میروند.
برخی دف میزنند و در همان حال خانم ها تک تک وسایل عروس خانم را مورد بررسی قرار میدهند و جالبتر اینکه عروس خانم باید در کابینت ها، کمد و کشو ها را باز بگذارد و معمولا وسایل برقی را آماده و دم دست برای بازدید قرار دهد.
در اینجا والدین و خود عروس سرشار از اضطراب هستند که نکند وسیله ای کم و کسر باشد و یا به مذاق بینندگانی که با دقت تمام وارسی میکنند خوش نیاید.
برخی که درآمد وافر دارند از این موضوع باکی ندارند و فخرفروشی و تجمل گرایی را در معرض تماشا میگذارند اما آن عده که توان مالی ندارند برای اینکه خود را به آنها برسانند چنان جهیزیه ای میچینند که در تصور نمیگنجد.
پدر خانواده نیز که خواسته یا ناخواسته همراهی کرده زیر فشار مالی میماند و اسیر فخرفروشی میشود.
اما تا کی باید به این سنن غلط ادامه دهیم، چرا هر کس نگاه به وضعیت خود نمیکند، چه کسی گفته باید دار و ندار زندگیمان را به رخ بکشیم یا به نمایش درآوریم.
چه بسیار خانواده هایی که این سنن مستحکمشان باعث تاخیر در ازدواج جوانانشان شده است.
فرهنگ را باید از خودمان شروع کنیم، بعد از اتمام عروسی اجازه دهیم عروس و داماد با آرامش وارد خانه خود شوند.
البته در برخی خانواده ها این رسم غلط ریشه کن شده ولی تعداشان کم است و همچنان مصر به برپا داشتن آن هستند!
دادن جهیزیه قبل از اسلام بوده و هنوز هم هست، اما در چند سال اخیر اهداف اصلی و مقدس آن فراموش شده و وارد مسابقه چشم و همچشمی گردیده است.
جهیزیه وسایل مورد نیاز و اولیه برای کمک به زوج جوان است نه اینکه پدر قرض کند و جالب تر اینکه حتی خود پدران گاهی حس میکنند با این کار دخترانشان را سربلند روانه خانه بخت کردند.
بیاییم از خودمان شروع کنیم و ارزش هایمان را در چیزهایی قرار دهیم که صحیح است و به این ارزش ها افتخار کنیم.
بیاییم از همین حالا شروع کنیم و زیر بار هزینه های سرسام آور و ترسناک جهیزیه نرویم و دست رد به بازدید از وسایل عروس بزنیم چرا که هر کس مسئول زندگی خودش است.