در عصری که جهان، اهرمی قدرتمند به نام فوتبال را برای تحقق آرزوهایش می‌پسندد، برای کشوری مانند آمریکا تقریبا حیاتی بود در عرصه‌ای معتبر به نام جام جهانی در کشوری رقیب به اسم روسیه حضور داشته باشد.
ترامپ که با حضورش در کاخ سفید، روزهای جنگ سرد با روسیه را تکرار و شاید تشدید کرد، قطعا ترجیح می‌داد تیم ملی فوتبال آمریکا سال آینده در معتبرترین و بزرگ‌ترین کارناوال ورزشی جهان حضور داشته باشدتا او مهمان ویژه افتتاحیه باشد.
در روزهای خط و نشان دو کشور برای پا گذاشتن در حریم هم، خیلی مهم بود که در روزهای جام جهانی، پرچم آمریکا در کشور روسیه به اهتزاز دربیاید. این یک نبرد حیثیتی و بسیار بااهمیت بود. فتح خاک یک کشور فقط با پدیده‌ای به نام فوتبال. بدون ناو جنگی و موشک‌های بالستیک و هواپیمای فوق صوت؛ اما آمریکا این فرصت را از دست داد تا دستش از روسیه دور بماند.
ترامپ این بازی بزرگ و استراتژیک را باخت. ترامپ از همان اولین روزهای حضور در کاخ سفید، قافیه ورزشی را باخت.
وقتی از دیوار مرزی بین امریکا و مکزیک حرف زد و ادعا کرد بودجه اش را از جیب مردم مکزیک می گیرد. … فقط چند روز از آن حرف‌ها گذشته بود که تیم ملی فوتبال مکزیک در اولین بازی دور نهایی مقدماتی جام جهانی در منطقه آمریکای مرکزی به خاک آمریکا رفت و این تیم را ۲ بر یک شکست داد تا پرچم آمریکا را در کشور خودش نیمه افراشته کند.
ترامپ در حقیقت به تیم ملی مکزیک انگیزه‌هایی پنهان تزریق کرد تا تیم کشورش را مقهور کند. با این دید، شاید ورزشکاران آمریکا حق دارند از ترامپ متنفر باشند و از دیدار با او طفره بروند.
آمریکا که از جام جهانی ۹۰ به این سو در همه جام‌های جهانی حضور داشته و در بسیاری از مسابقات مقدماتی جام جهانی در منطقه کشورهای حوزه آمریکای شمالی و دریای کارائیب، بارها در صدر قرار گرفته و به عنوان اولین تیم به جام جهانی صعود کرده، این بار باید از خانه بازی‌های مهم جام جهانی را ببیند آن هم جامی که در روسیه برگزار می‌شود.
مسابقات این منطقه علاوه بر حذف آمریکای ۳۱۰ میلیون نفری، یک شگفتی دیگر هم داشت: جشن تاریخی و احساسی اولین صعود به جام جهانی در خاک کشوری کوچک و ۳.۳ میلیون نفری به نام پاناما.
علی جوادی – دبیرگروه ورزش