لعاب نازک تمدنی را که همه ما وجود آن را مسلم فرض می کنیم، به طور روزمره نازک تر از پیش می شود و در واقع این تمام چیزی است که حدفاصل ما با فروپاشی اجتماعی، آشوب و هرج و مرج است.
گروه غرب از نگاه غرب خبرگزاری فارس: آیا بشریت در حال نزدیک شدن به یک نقطه عطف بزرگ مهم است؟ یک مدل رایانه ای که در اصل در سال ۱۹۷۳ توسط گروهی از دانشمندان موسسه ام آی تی طراحی شده، هشدار می دهد که اوضاع به شکل جدی در حال تغییر است. اگر این پیش بینی های رایانه ای درست باشند، استاندارد زندگی ما باید در حدود سال ۲۰۲۰ تنزل بسیار شدیدی را تجربه کند و حول و حوش سال ۲۰۴۰ باید شاهد «پایان تمدن» باشیم.
البته این اولین باری نیست که پیش بینی های شومی ازاین قبیل درباره آینده ما صورت می گیرد. سال هاست که کارشناسان هشدار داده اند که با توجه به روبه اتمام بودن منابع طبیعی محدود زمین، ما در مسیر تجربه معضلاتی چون کمبود جدی آب، مواد غذایی و نفت قرار داریم. سال هاست که کارشناسان هشدار داده اند که مدل اقتصادی ما پایدار نیست و ما به سوی یک فروپاشی تاریخی روانیم. سال هاست که کارشناسان درباره افزایش هشدار دهنده فعالیت های لرزه ای در سراسر زمین و نیز تولید و تکثیر سلاح های کشتار جمعی هشدار داده اند. جامعه پیرامون ما در حال فروپاشی است و بدون هیچ شک و تردیدی عناصر یک «توفان کامل» در حال جمع شدن در کنار یکدیگرند. لذا با توجه به این شواهد، شاید این مدل رایانه ای خبر از واقعیتی قطعی بدهد.
این پیش بینی توسط برنامه ای به نام جهان اول صورت گرفته که به دست تیمی از محققان ام آی تی طراحی شده و بزرگ ترین رایانه استرالیا آن را انجام داده است.
این برنامه در اصل به دست جی فارستر از پیشگامان رایانه و بعد از آن طراحی و ساخته شد که «کلوپ رم» طراحی مدلی از پایداری جهانی را به او محول کرد.
اما نتیجه تکان دهنده محاسبات رایانه ای نشان داد که سطح آلودگی و جمعیت، عامل فروپاشی جهانی تا سال ۲۰۴۰ خواهد گردید.
این واقعیت که کلوپ رم پشت کار جی فارستر بوده، چراغ اخطار بزرگی را روشن می کند، چرا که پایه گذاری کلوپ رم به دست دیوید راکفلر و دیگر گلوبالیست ها صورت گرفته و این کلوپ همواره برای طراحی آینده دستور کار گلوبالیست ها مورد استفاده قرار گرفته است.
آیا احتمال دارد که این مدل رایانه ای دورنمایی باشد از آن نوع آینده ای که گلوبالیست ها معتقدند در راه است؟
بر اساس این مدل، زندگی آنگونه که می شناسیم از جهات مختلف در آستانه تغییر قرار دارد:
«در این زمان رسانه ها به مخاطبان خود می گویند که حول و حوش سال ۲۰۲۰ وضعیت سیاره زمین به شدت بحرانی می شود.
اگر ما هیچ کاری برای پیشگیری از آن انجام ندهیم، کیفیت زندگی آنقدر تنزل پیدا می کند تا به صفر برسد. آلودگی چنان جدی می شود که کم کم شروع به کشتن انسان ها می کند که این نیز به نوبه خود موجب کاسته شدن میزان آلودگی و رسیدن آن به سطوح سال ۱۹۰۰ خواهد شد.
در این مرحله یعنی حدود سال های ۲۰۴۰ تا ۲۰۵۰ حیات متمدنی که ما روی این سیاره می شناسیم، دیگر موجودیت نخواهد داشت.»
به نظر می رسد که این مدل رایانه ای پیش از هر چیز نگران منابع طبیعی، آلودگی و سطوح جمعیت است، اما دیگر فاکتورها نیز باید در نظر گرفته شود.
به منظور داشتن «تمدن»، انسان ها باید به شیوه ای متمدنانه رفتار کنند، اما هر چه می گذرد ما شواهد بیشتری از یک وضعیت پیشرفته انحطاط اجتماعی را به شکل روزمره شاهدیم. شواهدی که نمونه های بسیاری از آنها را در آمریکا می توان نشان داد.
لعاب نازک تمدنی را که همه ما وجود آن را مسلم فرض می کنیم، به طور روزمره نازک تر از پیش می شود و در واقع این تمام چیزی است که حدفاصل ما با فروپاشی اجتماعی، آشوب و هرج و مرج است.
درنهایت شاید قرار نیست یک مدل رایانه ای مربوط به سال ۱۹۷۳ بهترین راهنما باشد، اما من عمیقا معتقدم که تغییرات اجتماعی عظیمی در انتظارمان هستند که ما با سرعت تمام رو به سوی آنها داریم. در واقع من یک رمان کامل را در این باره نوشتم که بعد از تسریع روند این تغییرات اجتماعی، آمریکا چه شکل و شمایلی پیدا خواهد کرد. من متقاعد شده ام که آمریکا بیشتر از همیشه رو به سوی یک «توفان کامل» روان است که ما را به زانو در خواهد آورد، اما به نظر می رسد بیشتر آمریکاییان خود را به این خیال دلخوش کرده اند که همه چیز قرار است به شکلی رو به راه شود، با اینکه کاملا روشن است که در یک دوره زمانی گسترده تر، عملا هیچ چیز جامعه ما پایدار نخواهد ماند. روزی که می دانم فرارسیدنش اجتناب ناپذیر است و حتی یک مدل رایانه ای مربوط به سال ۱۹۷۳ نیز می تواند آن را ببیند.
آن کسانی که متوقف شده اند، اکنون زمان آن است که دوباره مشغول آماده سازی شوند. یک بحران بدهی بین المللی بزرگ آغاز شده است، جنگ تقریبا درخاورمیانه در حال فوران است و آتش ناآرامی مدنی در شهرهای بزرگ در سراسر آمریکا از زیر خاکستر سر برآورده است.
به باور من در طول دو سال بعدی تغییرات بزرگ تری را شاهد خواهیم بود، بزرگ تر از آنچه که در طول ده سال گذشته شاهد بوده ایم. تیک تاک ساعت ادامه دارد و تاریخ سرنوشت ساز آمریکا به سرعت نزدیک می شود.
نویسنده: مایکل اسنایدر (Michael Snyder) روزنامه نگار و فعال سیاسی
منبع: yon.ir/hGKT0
انتهای پیام.