به گزارش پایگاه خبری طبس نیوز به نقل از خبرگزاری فارس از بیرجند، تقارن این دو رویداد و هم‌زمانی وقوع نهضت عاشورا و این روز بزرگ با روز خبرنگار، نشان می‌دهد از شهید نوشتن و خبرنگاری کردن، کاری است بزرگ، اما بزرگتر از آن شهادت خبرنگار و قلم است.
خبرنگار گاهی از شهید می‌نویسد اما گاهی تنها خود را می‌بیند و تنها از دوست داشتنی‌های خود می‌نویسد.
تمام مقدرات نیکوی یک جامعه، زمانی رقم می‌خورد، که صاحبان فکر و خبرنگار و اهالی قلم اهل شهادت باشند و از شهید بنویسند نه فقط از خود و منیت‌ها و منافع دنیای خود بنویسند.
خبرنگاری شهید است که مانند شهید خودنگاری نکند، بلکه فدا شدن خود را بر صفحه روزگار نقش زند.
اندیشه‌ای که بر دل صفحه‌ای نقش می‌زند، اگر فریاد انسانیت سر ندهد و اهل معنی را به خود مشغول نسازد، بلکه فنای خود و تجلی حق بودن را سر دهد و همگان را به حق دعوت کند، اگر در شهر هزار رنگ کوفه در رسالتی که بر عهده گرفته است تک و تنها باشد هم تا مرز شهادت پیش رود، همچون حضرت مسلم بن عقیل (ع).
خبرنگار می‌تواند به عنوان هفتادوسومین یار خورشید حق و عدالت، همچون ٧٢ تن از یاران با وفای او که با شجاعت و شهامت اهل شهادت، به حقانیت خورشیدی همچون سید الشهدا (ع) بودند خود به مقام شهید راه حق نائل شود و از قافله عشق عقب نیفتد.
اگر خبرنگاری اهل نوشتن از شهید و شهادت نباشد، از چه و چه کسی می تواند بنویسد که به عمر و رسالت خود ظلم و جفا نکرده باشد؟!
باید دل به اقیانوس معرفت عاشورا زد و جنس مرکب و زاویه دوربین را با خون شهید یکی کرد، یا خود شهید شد در دشت سرخگون نینوا یا پیام‌آور حقیقت شهادت شد همچون حضرت زینب (س).
اگر گفته‌اند مداد علما از خون شهید بالاتر است، منظور قلم و خبرنگاری است که حق نگاری می‌کند، نه خود نگاری، چرا که خبرنگار باید هم اهل شهید و شهادت باشد و هم روایت گر صحنه‌های شهادت.
آن خبرنگاری بر خون شهید برتری دارد که خود نویس نباشد و خود را فنا در معارف شهادت ببیند و ذوب در فرهنگ مانا و ماندگار عاشورا شود.
اگر خبرنگاری حق را بنویسد و جزحق در درون خود مطلوبی نداشته باشد، این خبرنگار شهید است و بدون شک رسالت او همچون خون شهید اثرگذار است.
امروز بیش از هر زمان دیگری جامعه به داشتن خبرنگاران شهید و اهل شهادت نیازمند است تا خورشید حقیقت به روی نیزه نرود و جامعه دچار ظلمت و گمراهی نشود.
حمیدگنجایش
انتهای پیام/۴۹۰۵