ترنم رباعی ( اشعار حمید رضا نظری)

درجان کویر هم می نابی هست

سرمستی برکه ای ومردابی هست

عمریست که میدویم وباور داریم

پشت سر این سراب ها آبی هست

پرپرشد و حال بایدش خس گیرم

پرواز که نه! جنازه ی بالم را

بایدبروم من ازقفس پس گیرم

درپارک:ببین پرنده هادر تب و تاب

اندوه بزرگشان فقط  دانه وآب

آنسوترازاین عطش ولی گنجشکی

آرام نشسته روی تندیس عقاب

باجامه ی غرق خون جهادت سبزاست

ای اسوه ی پایداری ای لاله ی سرخ

درخاطرمن همیشه یادت سبزاست

لجباز نباش مثـل او راه بیا

تصمـیم تو نیست ناخود آ گاه بیا

می بینی  مرغ مرگ یک پا دارد

ای عمر عـزیز پس تو کوتا ه بیـا

ادبار كه  ايجاد  شد اقبال  چه  بود          

درحلقه ي مرگ شرح آمال چه بود

خوش گفت پرنده اي كه باخلق قفس         

مقصود از آفـرينش  بال  چه  بود