نویسنده و مترجم طنز معتقد است که رویکرد اجتماعی و سیاسی در جهت روشنگری مردم و رویکرد فلسفی در باب جایگاه انسان در جامعه و فردیت او و دعوتش برای تفکر و تامل درباره وضعیتش در جهان بشری از جمله رویکردهای طنز است.
به گزارش طبس نیوز به نقل از گروه فرهنگی خبرگزاری میزان به نقل از پایگاه خبری حوزه هنری، حسین یعقوبی، نویسنده و مترجم طنز، در گفت‌وگو با خبرنگار پایگاه خبری حوزه هنری، با بیان اینکه طنز تعاریف متفاوتی دارد، اظهار کرد: تعریفی که عامه مردم از طنز دارند به چیزی که کارشناسان از آن به عنوان هزل و هجو یاد می کنند نزدیک است.
وی ادامه داد: هدف در هجو، فقط و فقط خنداندن و سرگرم کردن مردم و در هزل، خنک کردن دلشان و خالی کردن دق دلی و کینه‌شان نسبت به فلان مقام مسئول یا فلان سلبریتی است.
یعقوبی با اشاره به اینکه چیزی که از آن به عنوان طنز فاخر یاد می‌کنیم دو رویکرد دارد، تصریح کرد: رویکرد اجتماعی و سیاسی در جهت روشنگری مردم و ریشه یابی نارسایی‌ها و ناهنجاری‌ها و ارائه راهکارهایی برای اصلاح امور و رویکرد فلسفی در باب جایگاه انسان در جامعه و فردیت او و دعوتش برای تفکر و تامل درباره وضعیتش در جهان بشری از جمله رویکردهای بنیادین طنز است.
این نویسنده و مترجم کشور همچنین با تاکید بر اینکه در مواقع و مقاطع بحرانی چون ادوار جنگ و زمان اختناق و استبداد، طنز نقش موثری در روشنگری و اعطای آرامش به مردم دارد، عنوان کرد: مثال نزدیک این موضوع مربوط به ترکیه می شود. زمانی کوتاه پس از اعمال محدودیت‌های اینترنتی بود که کاریکاتورهایی طنز آمیز و اعتراضی علیه این تصمیم نخست وزیر در روزنامه‌ها و نشریات مختلف ترکیه منتشر شد. به عنوان مثال، در یکی از این نشریات، کاریکاتوری چاپ شد که در آن اردوغان در حال شکار پرنده‌های آزادی دیده می‌شود. در نشریه ای دیگر اردوغان را در حال رانندگی «اتومبیل آزادی» می بینیم و در پشت این خودرو یک قفس حامل پرندگان آزادی قرار دارد.
وی خاطرنشان کرد: در حکومت‌های استبدادی، طنز شاید این تاثیر را داشته باشد که شوخ‌طبعی و نفی خشونت و عبوست اجتماعی را به حدی برساند که در تحولات و برآمدهای معطوف به گشایش‌‌ها هم مایه‌هایی از طنز و هجو در کار آید و مانع بروز خشونت و برخوردهای سخت شود. کم نیستند محققانی در آلمان که خصلت صلح‌آمیز اعتراضات و تظاهرات در کشورهای اروپای شرقی و به خصوص در آلمان شرقی را از جمله با رواج پدیده شوخ‌طبعی و جوک‌گویی در این نظام‌ها مرتبط می‌دانند. آن ها از جمله به شعارهای طنز‌آمیزی اشاره می‌کنند که با الهام‌گیری از محتویات همین جوک‌ها در جریان تظاهرات‌های وسیع منتهی به فروپاشی دیوار برلین بر روی پارچه‌نوشته‌ها نقش بست یا به سخنرانی‌های عمومی مخالفان راه یافت.
نویسنده کتاب «اتفاق ممنوع نیست» در بخش دیگری از سخنانش با بیان اینکه آثار برجسته و شاخص طنزنویسان جهان نقش غیرقابل انکاری بر ادبیات طنز ایران داشته است، گفت: در این میان نقش شماری از طنزنویسان جهان چون «مارک تواین»، «آرت بوخوالد»، «عزیز نسین» و «وودی آلن» پررنگ تر از سایرین بوده است.
یعقوبی حرکت طنزنویسان کشورمان را در چند سال اخیر رو به جلو توصیف کرد و اظهار داشت: شاهد حرکت طنزنویسان در جهت خلق آثاری با فضایی جدید و زبانی نو هستیم. امسال وظیفه بررسی آثار ارسال شده در بخش داستان کوتاه و نثر جشنواره طنز سوره حوزه هنری به عهده من بود و تعداد آثار متفاوت و قابل اعتنایی که نویسندگان جوان خلق کرده بودند کم نبود.
این مترجم همچنین گفت: با خط دهی مسئولان فرهنگی به طنزنویسان موافق نیستم. اکثر نویسندگان ما خطوط قرمز جامعه را از لحاظ مسائل ملی و مذهبی می‌شناسند و مسئولان صرفا بایستی بستر لازم برای خلاقیت و شکوفایی آن ها را فراهم کنند و با پرهیز از تنگ نظری، مانع خودسانسوری نویسندگان ما شوند.