دیشب خواب می‌دیدم خانه ای خریده‌ام…

نامه رسیده از طرف یکی از مخاطبین طبس نیوز که گویای مشکلات پیش روی اکثر جوانان است.

در این نوشته مسائل و مشکلاتی که اکثر جوانان هموطن ما با آن دست و پنجه نرم  می کنند از قبیل: مانع سربازی، نبود کار ، افزایش سن و عدم توانایی تشکیل خانواده و مسائلی دیگر به زبان درد دل قلم زده شده است.

سلام

من یک جوان ایرانی‌ام. ۲۵ سال دارم. یک خبر خوش برای همهٔ شما. من فارغ‌التحصیل شده‌ام. آن هم در مقطع کارشناسی ارشد؛ از همه بهتر این که تمام مقاطع تحصیلی‌ام را در مراکز دولتی گذرانده‌ام. منظورم این است که حتی یک ریال هم هزینه بابت شهریهٔ دانشگاه خرج نکرده‌ام. اما یک خبر دیگر. خبری که خیلی دلم را می‌لرزاند. شنیده‌ام سربازی تلخ است اما خیلی خاصیت دارد. می‌خواهند مرا ببرند و مرد کنند. باید ۲ سال مردتر شوم تا بتوانم وارد جامعه شوم. چقدر جالب. خدمت مقدس سربازی که تمام شد، تازه شده‌ام یک مثلاً جوان فوق لیسانس ۲۷ ساله و دیگر…

الآن فصل تابستان است و چند سال است که مسافرت نرفته‌ام. خیلی دوست دارم به زیارت آقا علی بن موسی‌الرضا (ع) بروم. اما چه کنم. حساب بانکی‌ام را چک کردم و دیدم حتی ۱۰۰ هزار تومان هم توی حسابم پیدا نمی‌شود. می‌پرسید پس این همه کارگری می‌کردی، پول‌هایش چه شد؟ و پاسخ من این است: مگر دانشگاه، رفت و آمد، خورد و خوراک و بقیهٔ خرج و برج‌ها نیازی به پول ندارد. نمی‌دانم چرا این خاطره یادم آمد. دیشب دوستی قدیمی را دیدم که چندان درسخوان نبود. اما الآن در یک دانشگاه غیر دولتی مشغول به تحصیل در رشتهٔ پزشکی است. در خیابان مشغول قدم زدن و فکر کردن بودم که با پرادو هر چه خاک کف خیابان بود را سرمهٔ چشمانم کرد … بگذریم.

دور و بری‌هایم کم کم به من گوشه و کنایه می‌زنند که چرا ازدواج نمی‌کنی. (آیا می‌توانم بگویم زود است) پیامبر (ص) و حضرت علی (ع) هم در همین سن و سال ازدواج کرده‌اند. اگر بگویم خب من که نه سربازی رفته‌ام، نه شغلی دارم و نه سرمایه و پولی در جواب می‌گویند: مگر آن‌ها (منظورشان پیامبر(ص) و حضرت علی (ع) است) پولی داشتند که تو این همه دم از مشکلات می‌زنی. در جواب به یکی از این افراد از خدا با خبر گفتم: آقا شما اصلاً خودت دختر دم بخت داری؟ پرسید: خب بله، چطور …!؟ جواب دادم: فردا شب قرار خواستگاری من از دختر شما. چطور است؟ شما که مرا می‌شناسی و از زیر و بم خودم و خانواده‌ام آگاهی. آیا جواب مرا خواهی داد؟ با زبانی در هم پیچیده گفت: خب … خب عجله نکن. هنوز هم زیاد دیر نشده. هنوز هم وقت داری…

اگر یکی از نزدیکان هم به پدرم بگوید: فلانی. چرا فکری به حال پسرت برنمی داری …؟ پدرم عزیزم جواب می‌دهد: من که حاضرم. لا مشکل. پسرم از سربازی برگردد و به محض اینکه رفت سر کار بلافاصله آستین برایش بالا می‌زنم.
چیزی نیست. با یک حساب سرانگشتی تا آن موقع شده‌ام ۲۸-۳۰ ساله. البته یادم رفت بنویسم که شرط رفتن به سر کار و استخدام در هر جایی داشتن حداقل ۳ تا ۵ سال سابقهٔ کار مفید و رضایتمندانه است. همچنین از رانت و پارتی بازی هم برای بند کردن خودم هیچ تمایلی ندارم.

فرض کنید در این اثنا به خاطر فرار از بی کاری به فکر ادامه تحصیل هم بیفتم، که دیگر وامصیبتا …
در کل بی خیال.

از نو می‌نویسم. این چند خط آخر را که می‌نویسم پیوسته زیر لب دعا می‌کنم تا حرف‌هایم را باور کنی.
برای دوستی در آسمان‌ها.

افتخار می‌کنم که من یک جوان ایرانی‌ام. الان من ۲۵ ساله داشته و تخصص خود را در مقطع کارشناسی ارشد به پایان رسانده‌ام. در این برهه از زمان خدمت سربازی یک امر اجباری و طولانی مدت بی مزد، مثل قدیم نیست. حال همهٔ ما خوب است و ملالی نیست، جز دوری تو… هنوز هیچ نشده از چند شرکت و نهاد دولتی دعوت‌نامه برای همکاری دارم. اوضاع اقتصادی رو به سامان است. می‌گویند مردم کلید خوشبختی را یافته و به سراغ درهای بسته رفته‌اند. دیشب خواب می‌دیدم خانه ای خریده‌ام…