طبس نیوز – بی مرزی، از یک جهت قصه آرزوی دنیایی بدون مرز و دیوار است که محبت در تمام آن حکمرانی کند و این مسئله در حقیقت قبله آمال تمام مردم دنیاست و از جهتی دیگر، قصه درد و رنج انسانهایی است که زندگیشان در جنگ می سوزد و خاکستر می شود.قصه خستگی مفرط از جنگ و خونریزی، اما نگاه سطحی به این مقوله بغرنج، ضعفی است که بی مرزی را از مرز واقعیت جدا می کند.
فاطمه ابوالحسنی رحمانی – به گزارش پایگاه خبری طبس‌نیوز؛ بی مرزی تئاتر حزن انگیزی که به تازگی با هنرنمایی امیر رضا هنرمند، سمیرا عابدزاده، مهدی مهدی زاده ، محمد صادقی و محمد نخعی به روی صحنه نمایش طبس رفت روایتی خاص و متفاوت از جنگ بود که بیش از هر چیز بیزاری از جنگ و ستیز را به تصویر کشید، بیزاری و خستگی مردم دنیا، از اتفاقی سخت و جانکاه که ملت های درگیر و گاه حتی همسایگان آن ها را در غم، اندوه و شر فرو می برد.
این نمایش اوج تنفر از اسلحه هایی است که به روی دوستی ها، برادری ها، حرمت ها و عشق ها کشیده می شود و ناجوانمردانه همه چیز را میسوزاند .
هرچند داستان جنگ های واقعی دنیا را نمی توان با معیار بی مرزی سنجید اما فارغ از نگاه حقیقی به جنگ، این نمایش مصداق بارز تقابل هنر و جنگ است که به خوبی توانسته آلام مردم رنج دیده و سختی کشیده را نشان دهد و اشک را بر چشم مخاطب بیاورد .
بی مرزی به عنوان نماینده ای از هنر و تئاتر، جنگ را فی نفسه بد، زشت و مذموم می داند و کارگردان با تلفیق موسیقی با نماد یک ساز دهنی، میخواهد این خستگی و نیاز مردم به آرامش را نشان دهد.
هیچ کس جنگ را خوب نمی داند اما این که بی مرزی تا چه حد در به تصویر کشیدن علل این واقعه توانسته موفق عمل کند و یا به تمام زوایای این رویداد بپردازد مسئله ایست که تامل بیشتری را می طلبد.
در این خصوص گفتگویی داشتیم با حجت الاسلام محمدجواد زنجانی طبسی امام جمعه موقت و عضو شورای نظارت بر نمایش طبس که شب گذشته این نمایش را به تماشا نشسته است.
حجت الاسلام زنجانی طبسی ضمن تشکر از کارگردان این نمایش گفت: آقای هنرمند با هنر خوبش این نمایش را به روی صحنه برد.
وی با تاکید بر این که به عنوان یک طلبه فرهنگی و فرهنگ دوست از تئاتر استقبال میکنم گفت: به شخصه از تئاتر با اجرا و متن خوب حمایت می کنم و متن این نمایش را نیز قبلا در شورای نظارت بر نمایش مطالعه و تایید کرده ایم اما برخی جملات و عبارات، جای تامل و تفکر داشت.
وی با بیان اینکه قصد نقد ندارم و صرفا نظرم را در این زمینه بیان میکنم افزود: بی مرزی خوب بود ، اگرچه بعضی جاها مرزی نداشت.
حجت الاسلام زنجانی طبسی گفت: عنوان بی مرزی نگاهی نقادانه به جنگ دارد که طبیعی است و اصولا هنر نباید نگاهی جز این داشته باشد و از این رو صحیح و منطقی است.
وی در تشریح این نمایش گفت: نمایش در مرحله اول با یک نگاه نقادانه به جنگ آغاز و در مرحله دوم با یک داستان، جنگ را ترسیم میکند در قالب این داستان بدی های جنگ را به بیننده نشان می‌دهد، جدایی ها و از هم دور افتادن ها را ترسیم می کند و درنهایت با یک درام پایان می پذیرد که دو برادر یکدیگر را می‌بینند و در آخر، هر دو از یک جا گزیده می شوند.
امام جمعه موقت طبس نمره قبولی به بی مرزی داد و از گروه سازنده تشکر کرد اما گفت: اگر بخواهم نقدی به این تئاتر داشته باشم که می دانم حتما نویسنده و کارگردان این نمایش هم از نقد استقبال می کنند این است که چه خوب بود اگر در ابتدای کار، در مرحله شروع و نقد به جنگ، به چرایی شروع این جنگ ها پرداخته می شد.
وی افزود: خوب بود اگر نویسنده و کارگردان به هر نحوی که می دانست اشاره می کرد که عامل جنگ چه بوده است، آنچه بد است و آنچه عامل ایجاد جنگ است چیست ؟ جملاتی چون «ما شروع نکردیم» ، «چه فرقی می کند چه کسی شروع کرده» و «جنگ را به جای دیگری بردید» در این نمایش جای تفکر دارد.
عضو شورای نظارت بر نمایش طبس افزود: هر چند رگه هایی در متن دیده می شود اما به عوامل آغاز جنگ اشاره نشده و به این مسئله خوب پرداخته نشده است، این نمایش تنها به عواقب جنگ اشاره می کند و بدبختی‌ها و مصیبت ها را نشان می دهد.
حجت الاسلام زنجانی طبسی گفت: خوب بود به عامل جنگ ها نیز اشاره می شد این که آیا این عامل طمع انسان هاست؟ یا به قول ما استکبار و یا کشور گشایی است که حالا باعث قربانی گرفتن شده است، چرا این انسانها قربانی می‌شوند ؟ قربانی چه کسانی و چه تفکری می شوند؟
وی افزود: شاید کارگردان نیز می دانسته اما میخواسته بیننده را به فکر وادارد و سوالاتی را در ذهن بیننده بسازد اما این نقدی است که به بی مرزی وارد است.
طبس نیوز: بدیهی است در جنگ هایی که به دلایل واهی آغاز می شوند طبعاً باید آغاز کنندگان آن ها مورد عتاب و بازخواست قرار گیرند و این نکته در بی مرزی تنها با عبارت «چه فرقی می کند» زیر سوال می رود.
آیا اینطور نیست که جمله «چه فرقی میکند چه کسی جنگ را آغاز کرده» به نحوی بر دفاع از هویت و استقلال ملت ها خط بطلان می کشد؟ و آیا واقعا فرقی نمی‌کند؟
در جایی دیگر از نمایش که گفته می‌شود «به جای استفاده از اسلحه ها از زبان هایتان استفاده می کردید» جای تامل و تفکر دارد. اینکه آیا آغاز کنندگان جنگ ها اصلا گوش شنوایی برای مذاکره داشته اند یا تبعیت محض می خواهند؟ آیا آغاز کنندگان جنگ ها اصلا زبان ملت‌های دیگر را فهمیده اند؟ یا این که جنگ ها همیشه از سوی یک عده بر یک یا چند ملت تحمیل شده که یا زبان آن ها را نفهمیده یا نمیخواستند که بفهمند.