مکانیابی نواحی مستعد اکوتوریسم، از ایدههای مهم در مدیریت و توسعه گردشگری است. این گرایش از گردشگری، نقش مهمی در حفاظت از منابع زیستمحیطی و اقتصادی کشورهای جهان ایفا میکند.
چکیده:
مکانیابی نواحی مستعد اکوتوریسم، از ایدههای مهم در مدیریت و توسعه گردشگری است. این گرایش از گردشگری، نقش مهمی در حفاظت از منابع زیستمحیطی و اقتصادی کشورهای جهان ایفا میکند؛ به طوری که توسعه آن در هر کشوری نیازمند مدیریت و برنامهریزی مؤثر در این حوزه است. هدف از این پژوهش، شناسایی نواحی مستعد اکوتوریسم در استان مازندران است، تا ضمن حفاظت از منابع طبیعی استان، زمینه تأمین منابع مالی پایدار، برای مجموعه مدیریت شهری فراهم شود. این تحقیق از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی- تحلیلی میباشد. در این پژوهش، از تحلیل سلسلهمراتبی و مجموعه سیستمهای تصمیمگیری چندمعیاره در کنار مجموعههای فازی مقدار بازهای و اعمال نتایج در سیستم اطلاعات جغرافیایی، به منظور شناسایی نواحی مستعد اکوتوریسم در استان مازندران استفاده شده است. نتایج نشان دادند که در میان چهار معیار اصلی شناسایی شده، معیار پتانسیلهای گردشگری (با وزن نرمال شده نسبی ۰/۳۱۱)، بیشترین تأثیر و در مقابل، معیار تسهیلات و خدمات مسافرتی (با امتیاز نرمال شده ۰/۱۲۰)، کمترین تأثیر را داشته است. همچنین نواحی شناسایی شده جهت توسعه اکوتوریسم، نزدیکترین فاصله را با مراکز نمونه گردشگری و همزمان دورترین فاصله را با نواحی نامطلوب داشتهاند.
واژههای کلیدی: مکانیابی، گردشگری، اکوتوریسم، مدل AHP فازی، استان مازندران
نویسنده:
صادق هادیزاده زرگر: کارشناسیارشد شهرسازی- برنامهریزی شهری و منطقهای دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اصفهان، اصفهان، ایران
فصلنامه اقتصاد و مدیریت شهری – سال پنجم، شماره ۱۷، زمستان ۱۳۹۵.