رئیس کنفرانس امنیتی مونیخ ضمن توصیه به روسیه برای استفاده از «قدرت نرم» بجای توان نظامی، عدم تمایل آمریکا برای رعایت تعهدات بین المللی خود را برای کشورهای اروپایی نگران کننده دانست.
به گزارش طبس نیوز به نقل از گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، "ولفگانت ایشینگر" دیپلمات سابق آلمانی و رئیس کنفرانس امنیتی مونیخ که به روسیه سفر کرده بود، در مصاحبه با روزنامه «کامرسانت» دیدگاه خود در مورد سیاست خارجی روسیه و اشتباهات غرب در برخورد با مسکو را بیان نمود.
این مقام آلمانی که برای شرکت در اجلاس بین المللی «پریماکوف» و چند نشست دیگر کارشناسی در مسکو و سنت پترزبورگ به روسیه سفر کرده بود، در خصوص نظریه «در انزوا قرار داشتن روسیه» چنین ابراز عقیده نمود: «قبل از هر چیز باید تاکید کنم که ما خواهان منزوی ساختن روسیه نیستیم و به همین دلیل هم کارشناسان برجسته از آلمان، ایتالیا، فرانسه و حتی آمریکا در این نشستهای بین المللی شرکت کرده اند. البته به عقیده من، روسیه با مشکل بزرگی در عرصه بین المللی مواجه است. اگر هدف یک سیاست خارجی درست حفظ تا جای ممکن تعداد زیادی کشورهای دوست، بخصوص در میان کشورهای همسایه باشد، نتیجه سیاست خارجی دولت روسیه طی ده سال گذشته را باید فاجعه آمیز نامید. برای مثال اگر کشور اوکراین را درنظر بگیریم، ۴ سال قبل مردم اوکراین روسیه را بهترین دوست خود می دانستند، ولی اکنون حداقل ۴۰ میلیون اوکراینی، روسیه را اصلی ترین دشمن کشورشان تلقی می کنند. دو همسایه دیگر روسیه، گرجستان و آذربایجان نیز از روسیه وحشت دارند. جمهوریهای منطقه بالتیک هم که ۵۰ سال بخشی از خاک اتحاد جماهیر شوروی بودند، امروزه از روسیه می ترسند. این سیاستی نیست که در قرن ۲۱ پاسخگوی منافع یک کشور باشد. به عقیده من، سیاست خارجی روسیه دارای دورنمای روشنی برای آینده نیست.»
ایشینگر افزود: «روسیه طی چند سال اخیر نتوانسته شرکای قابل اعتمادی برای خود دست و پا کند. مسکو نمی تواند روی حمایت صددرصد دولت چین حساب کند. ضمنا اطمینان آن دسته از کشورهای غربی که خواهان مشارکت با روسیه بودند را نیز از دست داده است. بسیاری از طرحهای مشترک روسیه با اتحادیه اروپا و ناتو به دلیل مناقشه نظامی در اوکراین دیگر متوقف شده و بلاتکلیف مانده است.»
این دیپلمات یادآور شد: «البته من اعتراف می کنم که کشورهای غربی نیز به نوبه خویش دچار اشتباهاتی شده اند. نمی توان نادیده گرفت که کشورهای زیادی خواستار عضویت در اتحادیه اروپا هستند، بدون آنکه به مشکلات موجود در آن توجه کنند و روسیه نیز نتوانسته همسایگان خود را متقاعد کند که در توسعه روابط خویش با اتحادیه اروپا، منافع مسکو را زیر پا نگذارند. برای مثال، سیاست ما در آلمان بدین گونه است که همسایگان خود را وادار می کنیم تا دقیقا با خطراتی که ما با آن مواجه هستیم، آشنا شوند و اکنون با اطمینان می توانیم بگوییم که همه ۹ کشورهمسایه آلمان، از جمله لهستان و لوکزامبورگ، دیگر آن ترسی که در زمان جنگ جهانی دوم داشتند را ندارند و با ما همدردی می کنند و این نتیجه یک سیاست خارجی موفق است. مسئله این است که روسیه از همسایگان خود، بغیر از چین، بسیار قویتر است. در قرن ۲۱ نمی توان بر قدرت نظامی تکیه کرد، بلکه باید روی قدرت نرم کار نمود و به نظر من، مقامات مسکو از این روش کمتر استفاده می کنند.
رئیس کنفرانس امنیتی مونیخ تاکید کرد: «در رابطه با سیاست خارجی روسیه در منطقه خاورمیانه و بخصوص در رابطه با سوریه ، باید اعتراف کنم که کشورهای غربی در برخورد با بحران در این کشور، عاقلانه عمل نکرده اند. آنها خواستار کنار رفتن بشار اسد از قدرت بودند، ولی راهکاری برای اینکه قدرت به دست چه کسانی باید بیفتد نداشتند. همین اشتباه باعث شد تا عرصه برای فعالیت گروههای تروریستی در سوریه هموار شود. در این رابطه روسیه دقیقا درست می گوید که بشار اسد تا زمانی که قانون اساسی سوریه اصلاح شده و انتخابات دموکراتیکی در این کشور برگزار شود باید همچنان قدرت را در سوریه در دست داشته باشد، چرا که در غیر این صورت دیگر کشوری به نام سوریه وجود نخواهد داشت. البته به عقیده من، بشار اسد هم دقیقا آنچه مسکو از او انتظار دارد را انجام نمی دهد.»
ولفگانت ایشینگر در رابطه با روابط کشورهای اروپایی با آمریکا نیز یادآور شد: «باید این واقعیت تلخ را پذیرفت و جای تاسف زیاد دارد که اروپا تصور می کرد برخی مسائل در روابطش با آمریکا پایدار و تثبیت شده بود، ولی اکنون تردیدهایی در این زمینه بوجود آمده است. برای مثال تضمین امنیتی که آمریکا به کشورهای غیرهسته ای مانند آلمان داده بود و ظاهرا اکنون آن را دیگر مهم نمی داند. ما این سئوال را از واشنگتن داریم که آیا چنین تضمیتی که ۷۰ سال قبل به آلمان داده شده بود، همچنان به قوت خویش باقی است؟ مثال دیگر آن، توافق پاریس در مورد آب و هواست که کشورهای اروپایی مدتهای زیادی با مشارکت آمریکا و روسیه روی آن کار کنند و اکنون دیگر دولت جدید آمریکا آن را قبول ندارد.»
وی افزود: «البته لازم است تا همچنان به همکاری ادامه داد و اگر نمی توان آنطور که پیش از این مرسوم بود، با مقامات جدید کاخ سفید به مذاکره سازنده پرداخت، باید با مقامات پارلمانی ایالات متحده، فرمانداران ایالات، مقامات قضایی، تجار و جامعه مدنی آمریکا به گفتگو ادامه داد و من اطمینان دارم که آنها حاضر به شنیدن دیدگاه سایر کشورها هستند.»
این دیپلمات آلمانی در مورد خطر خارج شدن آمریکا از پیمانهای مهم تسلیحات راهبردی-هسته ای بین مسکو و واشنگتن نیز گفت: «درست است که این پیمانها دوجانبه و بین دو قدرت هسته ای جهانی، یعنی روسیه و آمریکا منعقد شده است، ولی این توافقات برای امنیت قاره اروپا بسیار اهمیت دارند. ما در اروپا خواهان آن هستیم که تا جای ممکن سلاحهای هسته ای کمتری در جهان وجود داشته باشد. مسلما دولت آلمان نیز ترجیح می دهد آمریکا و روسیه به این توافقات که برای امنیت سایر کشورها نیز اهمیت حیانی دارد، پایبند بمانند و این پیمانها همچنان اجرا شوند.»