این پژوهش، بر آن است تا نشان دهد اصل نظریه مایا، هرچند نه به شکلی مفصل، در مجموعه «وداها»، که قدیمی ترین متون مذهبی جهان و آیین هندو به شمار می روند، وجود داشته است.
چکیده
آموزه مایا که برای بیان چگونگی خلقت در آیین هندو مطرح می گردد، یکی از مهم ترین بخش های الهیات هندو می باشد. این آموزه، بیانگر این است که فرایند خلقت در واقع نوعی تجلی برهمن است و جهان به عنوان سایه برهمن و رؤیای او صادر شده است. نظریه مایا، که زاییده یک نگاه وحدت وجودی است، بیشتر در کتاب اوپانیشادها مطرح گردیده و از سوی عارفان مکتب ودانتایی، بخصوص متفکر برجسته این مکتب یعنی شانکارا واکاویی، بسط و گسترش یافته است. این پژوهش، بر آن است تا نشان دهد اصل نظریه مایا، هرچند نه به شکلی مفصل، در مجموعه «وداها»، که قدیمی ترین متون مذهبی جهان و آیین هندو به شمار می روند، وجود داشته است. بدین منظور، به کاوش های لغت شناسی و معناشناسی در باب نظریه مایا پرداخته و با نظر به سرودهای وداها، از جمله دو سرود «آفرینش» و «پروشا»، تلاش در اثبات این مطلب صورت گرفته است.
کلیدواژه ها: مایا، وداها، تجلی، وهم، قدرت اسرارآمیز.
نویسندگان:
زهرا اسکندری / دانشجوی دکتری حکمت متعالیه دانشگاه فردوسی مشهد
سعید رحیمیان / استاد دانشگاه شیراز
سیدمرتضی حسینی شاهرودی / استاد دانشگاه فردوسی مشهد
فصلنامه معرفت ادیان – سال هشتم، شماره ۲ (پیاپی ۳۰)، بهار ۱۳۹۶.
برای مشاهده کامل مقاله روی فایل مقابل کلیک کنید. 