خبرگزاری فارس- خراسان جنوبی؛ «اکنون زمان کار در روستاهاست چرا که دوران پشت میز نشینی تمام شده و همه باید به دنبال کاری باشند تا از بازوی خویش نان بخورند و این کارها نیز جای آن روستاست».
باید در پاسخ به این سخن کارآفرین که با دوخت و دوز درز و پارگی‌های مالی زندگی را می‌گیرد این طور گفت که جانا سخن از زبان ما می گویی.
«کاظمی» این خانم کارآفرین که در اسدیه مرکز شهرستان مرزی درمیان مشغول به کار است هم این طور داستان کسب و کارش را تعریف می کند.
بعد از فراغت از تحصیل و گرفتن دیپلم به دنبال آموختن هنر خیاطی رفتم اما بعد از آموختن این هنر در خانه به دوخت و دوز مشغول بودم اما بعد از حرفه‌ای شدن سال ۸۸ در این کار اقدام به راه اندازی کارگاه تولیدی و آموزشی کردم و سال ۹۰ بعد از فراگیری هنر توبافی به این رشته هنری هم روی آوردم، به گونه‌ای که هنر آموزانی در این رشته نیز دارم.
حمایت های بسیج سازندگی من را امیدوار کرد
اما مشاوره و حمایت‌های بسیج سازندگی او را مصمم‌تر به کارش کرده چرا که قول داده تا زمینه‌های فروش و دوخت و دوزهایی که را نیروهای بسیجی و نظامی نیاز دارند را این نهاد برای او فراهم کنند و این اقدام او را به آینده کاریش امیدوارتر کرده است.
وی هنر را علاوه بر سرگرمی، موجب درآمدزایی دانست و افزود: ورود به عرصه هنر، نیازمند سرمایه بسیار نیست و می توان با ابتدایی ترین وسایل، و سرمایه اندک ذوق و هنر خود را به نمایش گذاشت و بنده تنها با ۲۰ میلیون تومان تسهیلات بسیج سازندگی آغاز به کار کردم و اقدام به راه اندازی آموزشگاه کردم.
اما هر سال ۲۰ نفر هم در کلاس‌های آموزشی او شرکت کرده و بعد از فراگیری و تجربه کسب کردن خودشان می‌شوند یک خیاط.
اما یک کارگاه حوله بافی هم دارد که تعدادی هنر آموز در آن مشغول به فراگیری این هنر هستند و چون سرمایه کمی حدود دو میلیون تومان می‌خواهد بیشتر کارآموزان بعد از فراگیری خود در خانه‌هاشان مشغول به کار می شوند.
این بانوی پرتلاش و هنرمند از سختی‌های مسیر خود برای احیای هنر فراموش شده حوله بافی گفت: در ابتدای مسیر تنها با عروسم مشغول به کار شدیم و زمانی که سفارشات افزایش پیدا کرد، هفت تا هشت نفر دیگر مشغول به فعالیت در این کارگاه شدند.
اشباح شدن حرفه خیاطی
اشباح شدن این حرفه سبب شد تا خیاطی در مقایسه شروع به کارش چندان مشتری نداشته باشد چرا که هر فردی که آموزش‌های لازم را فرا می‌گیرد اقدام به راه اندازی خیاطی و کارگاه بافت حوله می کند.
خواسته اش از نهادهایی مانند بسیج سازندگی این است که زمینه بازار کارش را با سپردن دوخت لباس نظام و بافت حوله‌های مورد نیاز فراهم کند چرا که اگر این طوری باشد شاگردانی که در برخی از فصول به دلیل نبود سفارش بیکارند می‌توانند در این فصل هم مشغول به کار شوند.
اما در تابستان به دلیل سفارش هایی که مدارس به کارگاه تولیدی او می‌دهند سرش خیلی شلوغ است و باید هفت هشت نفر شاگرد و کمک کار داشته باشد.
وی با ابراز تاسف از شیوع کرونا و کاهش فروش محصولاتش تصریح کرد: متاسفانه شیوع این بیماری و گرانی نخ موجب انباشت محصولات در کارگاه بنده شده و اگر مسؤولین حمایت نکنند و وام های مناسبی را در نظر نگیرند قطعا با مشکل مواجه می‌شویم.
وی که جزء اولین خیاط‌های منطقه مرزی گزیک درمیان است و بیشتر افرادی که اکنون جزء خیاطان ماهر به حساب می آیند از شاگردان او بوده‌اند هدفش از این کار را اشتغال‌زایی برای افرادی مانند خودش اعلام کرد چرا که با این اوضاع اقتصادی به طور حتم در کنار پدر خانواده باید زن هم درآمدی داشته باشد تا چرخ زندگی بچرخد.
وی اذعان داشت: ما توانستیم تولیداتمان را به شهرهای مجاور هم بفرستیم.
این خیاط و هنرمند تو بافی که سابقه حضور در نمایشگاه‌هایی چون مشهد و بیرجند را در سه و چهار سال اخیر دارد گفت: آن‌هایی که قبل از تاسیس آموزشگاه او برای آموزش این هنر به بیرجند رفته و بعد از تبحر لازم به منطقه باز نمی‌گشتند از زمانی که او کارگاه آموزشی و تولیدی دارد بیشتر آن‌ها در کلاس‌های آموزشی او شرکت می‌کنند و همین جا هم ماندگار می شوند.
وی تصریح کرد: بانوان می توانند در کنار فعالیت های خانه داری و تربیت فرزندان با تولید صنایع دستی کمک خرج خانواده خود نیز باشند.
بهترین خاطره
اما آن چه در دوران کاریش برای همیشه در ذهنش باقی مانده این است که در زلزله‌ای که در گزیک رخ داده بود و مردم این شهر در چادر بودند با همکاری جهاد کشاورزی و فنی و حرفه ای در چادر کلاس خیاطی برگزار کرد از درآمدی که از این محل به علاوه هنر آموزانی که در آموزشگاهش آموزش می ببیند راضی ست اما می گوید که امسال فقط سه چهار نفر آمدند در این کلاس‌ها ثبت‌نام کردند و اگر بسیج سازندگی کلاس‌های آموزشی که برگزار می‌کند از او هم استفاده کند می تواند کمک کار خوبی برای وی باشد.
جان کلام
اما جان کلام و قسمت جذاب داستان این کارآفرین توصیه ایست که به جوانان جویای کار دارد و آن هم این که اکنون زمان کار در روستاهاست، دیگر دوران پشت میز نشینی به اتمام رسیده پس باید همه تلاش کنند و به دنبال کسب و کاری در روستاها مانند راه اندازی مزرعه شتر مرغ و کارهای فنی مانند جوشکاری و… باشند همان طور که فرزندان او این گونه رهرو مادر بوده همین راه رفته‌اند واکنون موفق‌اند.
پایان پیام/۶۹۰۷۵