در شهرستانی که حتی اداره مخابرات ندارد و سالهاست امور مخابرات به عهده یک پیمانکار است حتی اگر اینترنت پرسرعت هم دراختیار روستا قرار دهند به روستای ما نخواهد رسید. واگذاری تلفن و خطوط را رفع کنند بعد اینترنت بدهند.
به گزارش طبس نیوز به نقل از مهر مشرق، چند وقتی است خبر از واگذاری اینترنت پرسرعت و عمدتا رایگان به روستاهای خراسان جنوبی به گوش می رسد، اقدام به عرضه اینترنت پرسرعت برای ساکنین روستاها با این بهانه که هر کشور و ناحیه‌ای می‌خواهد به سرعت در زمینه فناوری مدرن رشد و توسعه داشته باشد نیازمند اینترنت پرسرعت است، حال این سوال پیش می آید که اینترنت پرسرعت برای روستاها و نقاط غیرشهری دقیقا چه دستاوردی خواهد داشت؟خدمات اینترنت پرسرعت مبتنی بر تکنولوژی نسل چهارم در مناطق روستایی و کمتر توسعه یافته الزامی از سوی اتحادیه بین‌‌المللی مخابرات (ITU) است که با هدف فراهم کردن امکان استفاده از سرویس‌های پایه مخابراتی، فناوری اطلاعات و خدمات پستی برای تمامی مردم جامعه و مناطق محروم به اجرا در می‌آید.
از مزایای این طرح می‌توان به گسترش ارتباطات و از بین بردن محدودیت مکان و زمان اشاره کرد؛ در روستاها و مناطق روستایی کشور امکانات آموزشی دچار ضعف‌هایی است و این اینترنت پر سرعت می‌تواند به رشد این امکانات کمک کند.در کنار آن به منظور نگهداری، راه‌اندازی و تعمیرات امور مربوط به اینترنت اشتغالزایی شده و سبب استخدام نیروی جوان محلی می‌شود. همچنین با ایجاد بستر می‌توان فرصت خرید و فروش محصولات روستایی بین مردم یک ناحیه را به راحتی فراهم کرد و با توجه به خدمات گسترده پستی می‌توان اقدام به ارسال و صادرات محصولات به شهرها و استان‌های دیگر نمود. هر روستا هم می‌تواند خود را در سطح ملی معرفی کند و به جذب گردشگر و رونق روستایی منجر شود.اما نکته مهم فارغ از این مسئله که اکنون در برخی روستاهای استان از حداقل های لازم برای یک زندگی محرومند، در استانی که بیش از ۴۰۰ روستا مشکل آب آشامیدنی دارند،اینجاست که اینترنت پرسرعت چگونه می تواند مشکلات آنان را برطرف کند؟
*تلفن ثابت مشکل دارد،سراغ اینترنت رفته اند!
آخرین گزارش منتشر شده ITU در سال ۲۰۱۱ نشان می دهد که بیش‌ترین کاربرد اینترنت، به ویژه در کشورهای در حال توسعه، در میان افرادی دیده می‌شود که درآمد و تحصیلات بالاتری دارند. حال آنکه بسیاری از مناطق استان حتی از داشتن مدرسه ابتدایی هم محرومند. فقر و تنگدستی و بیکاری جوانان معضل اصلی بخش مهمی از روستاهای استانمان را در بر می گیرد، اکنون چگونه می توان صرفا برای بالا بردن شاخص توسعه فناوری بدون هیچ زیرساختی روستاهای محروم را به اینترنت آن هم از نسل پرسرعت مجهز کرد؟هم اکنون طرح خدمات اینترنت در روستاهای بالای ۱۰ خانوار انجام می شود، خراسان جنوبی هزار و ۸۸۳ روستا دارد که از این تعداد هزار و ۱۶۳ روستا بالای ۱۰ خانواده بوده که ۹۸۰ روستا فاقد اینترنت هستند.
مدیرکل ارتباطات و فناوری اطلاعات خراسان جنوبی، مهر ماه ۹۵ با بیان اینکه هم اکنون ۶۳۸ روستا در خراسان جنوبی، از خدمات اینترنتی بهره مند هستند گفت: « تا پایان امسال ۵۵۲ روستای دیگر به اینترنت مجهز می شوند که از این تعداد، اینترنت ۳۰ روستا در مراحل پایانی قرار دارد و بقیه هم تا پایان سال به اینترنت متصل می شوند. همچنین برای دسترسی هر روستا به اینترنت به طور میانگین به ۱۲ میلیون تومان نیاز است.»هرچند هدف گذاری دولت این بوده است که علاوه بر انتقال اینترنت، زندگی روستائیان را ارتقا داده و در نهایت مهاجرت از روستاها به شهرها کمتر شود اما بی‌توجهی دولت در طی ۳سال گذشته نسبت به روستاییان خراسان جنوبی موجب شده به دلیل کمبود آب و نبود اشتغال و از روی ناچاری به حاشیه کلانشهرها روی آورند. درحال حاضر، بسیاری از مناطق روستایی استان مشکل در شبکه های دیجیتال که هزینه های قابل توجهی برای تامین زیرساخت های آن شده است، دارند و بعضا حتی خطوط تلفن ثابت ندارند لذا وزارت ارتباطات با همکاری مدیریت فنی صداو سیمای مراکز استان ها ابتدا باید نقص فنی و کمبودها را برای دریافت رسانه ملی برای همه هم وطنان فراهم کند و پس از آن اینترنت پرسرعت را به مردم دهد.
*وقتی امکانات نیست، اینترنت چه فایده ای دارد؟
خسروی دهیار روستای کوچ القار که دارای ۳۴ خانوار است، در گفتگو با مهر مشرق گفت: «اینترنت رایگان یا پرسرعت در روستاهایی که خطوط تلفن ثابت مشکل دارد و با بارندگی و سرمازدگی قطع می شود، دردی از مردم دوا نمی کند، حتی تلفن همراه آنتن نمی دهد و شبکه های تلویزیونی را با کیفیت دریافت نمی کنیم. وقتی امکانات برای استفاده از اینترنت در روستاها نیست چه فایده ای دارد!»وی با بیان اینکه مشکل بسیاری از روستاها در حال حاضر آب و اشتغال است گفت: «به دلیل نبود آب کشاورزی در این روستا رونق کمی دارد و مردم درآمد چندانی ندارند وبا یارانه زندگی می گذرانند، و جوانان روستا هم به شهر مهاجرت کردند و اکنون جمعیت روستا را افراد میانسال تشکیل می دهند.»
خسروی گفت: « مدرسه روستا قدیمی است و آموزش و پرورش نه آن را تعمیر می کند و نه دوباره می سازد به این دلیل که بودجه ندارد. آبرسانی روستا نیز دچار مشکل است قبلا با بسیج بود و الان توسط تعاونی دهیاران انجام می شود که روستای ما از قلم می افتد و هر ۱۰ روز یکبارخودمان باید بارها تماس بگیریم تا آب بیاورند.» بذرافشان دهیار روستای اصنان نیز در گفتگو با مهرمشرق اظهار داشت: «آنتن دهی موبایل در روستا مشکل دارد و مخابرات در این زمینه کاری نکرده است، با وجود مزایای اینترنت برای روستاها ، اما هم اکنون جمعیت روستا افراد میانسال و پیر هستند و سواد چندانی برای استفاده از این فناوری روز را ندارند.»
شهدادی، دهیار روستای کوشه سفلی که بیش از ۱۰۰ خانوار به صورت ثابت و در ایام تعطیلات ۲۰۰ خانوار در این روستا ساکن هستند، در گفتگو با مهرمشرق، اظهار داشت: «با افت آبهای زیرزمینی چاه آب کشاورزی روستا خشک شد، باوجودی که بیش از ۲۰ سال مکاتباتی با ادارات آب و جهاد کشاورزی انجام دادیم وحجم این نامه ها به اندازه یک ماشین وانت شده، اما نتیجه ای نگرفتیم. این درحالی است که ۱۲ روستای اطراف، با پارتی بازی توانستند چاهی در یک منطقه دیگر بگیرند و کشاورزی کنند و برخی از روستا ۷یا ۸ حلقه چاه دارند اما یکی از بزرگترین روستاها که روزی به عنوان تامین کننده میوه شهر بیرجند بود، امروز کشاورزی آن از رونق افتاده و مسوولین هم حمایتی نمی کنند. چرا فقط مردم روستای کوشه سفلی با توجیه نبود آب، باید از چاه کشاورزی محروم شوند؟»
وی با بیان اینکه این روستا در حاشیه شهر خوسف قرار دارد و مهاجرین به روستا نیز شغلی ندارند،گفت:« با راه اندازی چاه کشاورزی روستا برای افرادی زیادی اشتغال زایی خواهد شد، چراکه روستا با آب و کشاورزی زنده است و تا آب نباشد زندگی در روستا معنی ندارد، آرزوی مردم کشاورزی در روستا است و تاکید دارند مشکل کشاورزی را حل کنیم.»
شهدادی گفت: «برای زندگی در روستا باید زمینه اشتغال پایدار را ایجاد کرد و اینترنت رایگان و پرسرعت تازمانی که صنعتی در روستا نباشد به درد مردم نمی خورد اکثرکسانی در روستا زندگی می کنند سواد زیادی ندارند و از طرفی بسیاری از روستاهایی که شهرک دارند از جمله این روستا مردم تلفن ثابت ندارند و مخابرات هم می گوید برای آنها صرفه ندارد، در شهرستانی که حتی اداره مخابرات ندارد و سالهاست امور مخابرات به عهده یک پیمانکار است حتی اگر اینترنت پرسرعت هم دراختیار روستا قرار دهند به روستای ما نخواهد رسید. واگذاری تلفن و خطوط را رفع کنند بعد اینترنت بدهند.»
*اولویت برای روستاها آب است نه اینترنت
نماینده مردم قاین و زیرکوه در مجلس در گفتگو با مهرمشرق با بیان اینکه دسترسی مردم در شرایط فعلی جامعه به بازارهای فناوری و علم روز پسندیده است، گفت: «متاسفانه در کشور ما وزرات خانه ها جزیزه ای عمل می کنند و ربطی به این دولت و آن دولت ندارد و هرکسی متولی کار خودش است. در یک بسته مشخصی توسعه را به جلو نمی بریم وزارت ارتباطات و فناوری برنامه اش این است که درصد ضریب نفوذ تلفن یا اینترنت در روستاها تا حد پیش بینی شده به جلو ببرد و کاری به این ندارد که در آن روستا آب وجود دارد یا نه ؟ این ضعف کلی است که در سیستم مدیریتی است و باید یک نفر خط شکن شود و رفع کند.»
وی افزود: « پرداختن به اولویتهای استان در روستا مهمتر است، برخی از روستاها در حوزه انتخابی خودم، طرح هادی، استخر آب بتنی، برق، خانه های مسکونی جدیدساز و سایر امکاناتی که مردم نیاز دارند را دارد اما آب ندارد و به همین دلیل خالی از سکنه است، برخی از مردم روستاها به خاطر اشتغال مهاجرت می کنند. اولویت در روستا، آب است چراکه اولین نیاز یک زندگی است دومین اولویت اشتغال است و سومین یا اولویت بعدی، شبکه های تلویزیون و اینترنت و.. است لذا نمی گوییم اینها بد است چه بسا براساس اولویت بسیار هم خوب است.»
فلاحتی بیان کرد: «درباره توجه به موضوع اینترنت در روستاها در این فصل از سال، قضاوتی ندارم و امیدوارم برای فضای انتخاباتی پیش روی کشور نباشد، ازطرفی هم مردم هوشیار هستند و تحت تاثیر القائات فضای مجازی کمتر قرار می گیرند، مردم از بازی های سیاسی و درگیری های جناحی خسته شدند برای آنها خدمت انقلابی مهم است. نیرویی که در هر پست و مقامی چه نماینده مجلس و چه در دولت خادم بی منت مردم باشد و دلسوزانه کار کند محبوبیت دارد.»
*چرا اینترنت ملی را گسترش نمی دهند؟
اینکه دولتها در ماههای پایانی مسئولیت خود سعی می کنند خدمات زیادی را به جامعه ارائه دهند جای تعجب ندارد حال اینکه در سالهای مسئولیت شان کمتر به محرومیت ها و مشکلات توجه می کنند و وزارت خانه ها نیز به صورت منسجم و در قالب یک برنامه توسعه برای روستاها و حتی مناطق شهری فعالیتهای هماهنگ ندارند. مثل همان اقدامی که شهرداری خیابانها را آسفالت می کند و از آن طرف شرکت گاز برای لوله گذاری خیابانها را تخریب می کند، حال جای سوال اینجاست که چرا به جای گسترش اینترنت پرسرعت بی کیفیت و گران قیمت در روستاها، اینترانت ملی را در روستاها فعال نمی کنند که علاوه بر حمایت از شبکه های داخلی مجازی روستاییان از ظرفیت استفاده از اینترانت ملی برای انجام کارهای خود نیز بهره ببرند.
انتهای پیام/