فاطمه یعنی که فقط فاطمه

در سفر کرب و بلا تا دمشق – فاطمه گفتن همه عشق است و عشق
چله‌نشین شب غم با علی – در صف مظلومیت او اوَلی

زهرۀِ منظومۀِ آل عبا – نور نگاه حسن مجتبی
مست شرابِ ازلی، فاطمه – بهر خدا لم‌یزلی، فاطمه

ناب‌ترین سورۀ قرآنِ نور – آیۀِ والعصر به صبحِ ظهور
قافله‌سالار ولایِ علی – جلوۀِ الله در او منجلی

فاطمه بر ختم رُسُل نورِ عین – مادر سردار شهیدان، حسین
سلسله‌جنبانِ غمِ کربلا – حور و ملک بر غم او مبتلا

سینه سپرساز بلایِ علی – جان و جهان کرده فدایِ علی
پرده گشایِ رخ مهدی به ناز – گم‌شده خورشید به شام حجاز

حِله گرِ پیکرۀِ آب‌ها – قبلۀِ گُم‌گشتۀ مهتاب‌ها
او که رخش قبلۀِ خورشید و ماه – دل به خدا برده ز ما بی نگاه

آمده هست از دم او اشک و آه – حورِ اذان گوی علی در پگاه
سینه سپرکرده علی را پناه – یک تنه در کوچه علی را سپاه

ساقیِ صهبایِ غزلگونِ عشق – غافله سالار بلا تا دمشق
نقطۀِ پرگارِ تمامیِ هست – در طلبش عالم والاست مست

از اَرنی رَبّ لبانِ علی – فاطمه از نور خدا منجلی
رنج و بلا و غم بی خاتمه – فاطمه یعنی که فقط فاطمه

آینه‌گردانِ رُخ لم‌یزل – شهدِ غمش کرده شهادت عسل
صاحب ِغمنامۀِ دیوار و در – مُبدعِ برگریۀِ شب تا سحر

همچو خدا فاطمه تنها و تک – ماه هلالیِ علی در فدک
قوم ملک حلقه‌به‌گوشان او – مست و خراب از می جوشان او

کوثر او چشمۀِ آب حیات – مرکز ثقل همۀِ کائنات
هود و خلیل، آدم و عیسی و نوح – با مدد فاطمه فتح الفتوح

عصمتیان خادمۀِ خانه‌اش – عرش نشینان همه پروانه‌اش
ای پدر و مادر و روحی فداک – ما همه‌ایم از غم عشقت هلاک

ای به نظر بسته خدا را گذر – ازنظر ناب تو شد خاک زر
روح در این بادیه آمد سفر – تا که کند با غم عشق تو سر

نیست نشانت به جهان گرچه ، آه – هست ولی سوی تو ای خوب راه
راه دمشق است به‌سوی تو باز – با تو و با حیدر و زینب نماز

جان علی، غافله سالار عشق! – قسمت ما کن تو شهادت دمشق
تا که مدافع حرم حق شویم – بر صف عشاق تو ملحق شویم

فاطمه، جانِ حسن مجتبی – جانِ علی، قبلۀِ آل عبا
زینب تو بی‌کَس و تنها و تک – خواسته از ما به دفاعش کمک

کُن تو شفاعت که دمشقت رویم – ما همگی کشتۀِ عشقت شویم
فاطمه جان، عیدی عشاق ده – راحتی این دل پر داغ ده

عیدی ما را تو بده در دمشق – کُشته شدن در ره زینب به عشق

– شاعر: منصورنظری