گزارش پیش رو شرح زندگینامه و فعالیت‌های سیاسی کاندیداهای تایید صلاحیت شده یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری را بررسی کرده است.
طبس نیوز: گزارش پیش رو شرح زندگینامه و فعالیت‌های سیاسی کاندیداهای تایید صلاحیت شده یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری را بررسی کرده است.
به گزارش باشگاه خبرنگاران، شب گذشته وزارت کشور با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد در اجرای ماده ۶۰ قانون انتخابات ریاست جمهوری اسامی نامزدهای انتخابات یازدهمین دوره ریاست جمهوری اسلامی ایران که صلاحیت آنان مورد تایید شورای محترم نگهبان قرار گرفته است، به ترتیب حروف الفبا به شرح زیر اعلام می‌شود:
۱- سعید جلیلی
۲- غلامعلی حداد عادل
۳- محسن رضایی
۴- حسن روحانی
۵- محمدرضا عارف
۶- محمد غرضی
۷- محمدباقر قالیباف
۸- علی اکبر ولایتی
در گزارش پیش رو شرح زندگینامه و فعالیت‌های سیاسی کاندیدهای تایید صلاحیت شده برای یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری را می‌خوانید.
سعید جلیلی، متولد سال ۱۳۴۴ در شهرمقدس مشهد (منطقه طلاب)؛ تحصیلاتش را تا مقطع دکتری علوم سیاسی از دانشگاه امام صادق علیه‌السلام به پایان رسانده و مسلط به زبان‌های عربی و انگلیسی است.
وی در زمان جنگ ایران و عراق به عنوان نیروی بسیجی بارها در جبهه‌های جنگ حضور یافت.
جلیلی در دی‌ماه سال ۱۳۶۵دیده‌بان لشگر نصر خراسان بود که در عملیات کربلای ۵ از ناحیه پا مجروح شد و در بیمارستان صحرایی منطقه شلمچه به دلیل فقدان امکانات و وضعیت اورژانسی پای راست خود را از دست داد. جلیلی پس از آن در واحد تدارکات لشکر به خدمت پرداخت.
وی در بازگشت از جبهه‌های حق علیه باطل، رساله دکترای خود را با عنوان “اندیشه سیاسی در قرآن” در خصوص سیاست خارجی اسلام به رشته تحریر درآورد؛ رساله‌ای که پروفسور حمید مولانا، در مقدمه‌ای که بر آن نوشت، به تجلیل از شخصیت این دانش‌آموخته اقدام کرد. این رساله در کشور لبنان نیز به زبان عربی ترجمه و منتشر شده است.
جلیلی، در سال ۶۸ به وزارت امور خارجه رفت و پس از یک دوره ۲ ساله، ریاست اداره بازرسی وزارت خارجه را بر عهده گرفت. مناصب جلیلی در وزارت امور خارجه عبارتند از:
۱۳۷۰: رئیس اداره بازرسی وزارت خارجه
۱۳۷۶: معاون اداره اول آمریکا در وزارت خارجه
۱۳۷۹: مدیر بررسی‌های جاری دفتر رهبری
۱۳۸۴: معاون اروپا و آمریکای وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران
در دوم خرداد ۷۶ به اداره آمریکای وزارت خارجه منتقل شد و معاونت این اداره را بر عهده گرفت.
در سال ۸۰ نیز به دفتر مقام معظم رهبری رفته و در سمت مدیریت بررسی‌های جاری دفتر رهبر انقلاب به ادامه خدمت پرداخت.
جلیلی که پس از انتخابات سوم تیر به عنوان گزینه مطرح و مورد نظر رئیس‌جمهور برای تصدی وزارت امور خارجه مطرح بود، بنا به پاره‌ای مصالح عهده‌دار مهم‌ترین معاونت وزارت خارجه، معاونت اروپا و آمریکا شد. ضمن آنکه در طول این دوره، ارتباط علمی خود با نهاد دانشگاه را قطع نکرده و به تدریس در دانشگاه ادامه داد.
شاید بتوان جلیلی را یکی از رویش‌های ارزشمند انقلاب اسلامی در عرصه دیپلماسی کشور دانست که این شکوفایی جز در سایه تعهد، تخصص و تفکر انقلابی به دست نیامده است.
وی در ۳۰ سالگی به ریاست اداره بازرسی وزارت امور خارجه برگزیده شده و تا سال ۱۳۷۵ رئیس این اداره باقی ماند.
پس از آن تا سال ۱۳۷۶ همزامان با ریاست جمهوری سید محمد خاتمی به عنوان معاون اداره اول آمریکا در وزارت امور خارجه فعالیت کرد.
در مهرماه ۱۳۸۶، غلامحسین الهام، سخنگوی دولت محمود احمدی‌نژاد، با اعلام خبر استعفای علی لاریجانی، سعید جلیلی را به عنوان دبیر شورای عالی امنیت ملی معرفی کرد. پس از آن رهبر فرزانه انقلاب در تاریخ هشتم تیرماه ۱۳۸۷ طی حکمی جلیلی را نماینده خود در شورای عالی امنیت ملی معرفی کرد. وی در این مدت به همراه علی لاریجانی دبیر وقت شورای عالی امنیت ملی در برخی مذاکرات با خاویر سولانا حضور داشت.
“غلامعلی حدادعادل”، روز نوزدهم اردیبهشت ۱۳۲۴ در تهران متولد شد.
“محسن رضایی” در شهریور ۱۳۳۳ و در هنگامه کوچ پائیز عشایر بختیاری در خانواده‌ای مذهبی و دوستدار اهل بیت (علیهم السلام) به دنیا آمد.
دوران کودکی و نوجوانی را در شهر نفت‌خیز مسجدسلیمان گذراند و به کمک چند تن از همسالانش، انجمن مذهبی «دین و دانش» را در مسجد جامع چشمه علی بنیان نهاد، پس از به پایان رساندن تحصیلات ابتدایی و بخشی از تحصیلات متوسطه در دبیرستان سینای مسجدسلیمان، با رتبه نهم در آزمون ورودی هنرستان صنعتی شرکت ملی نفت ایران در اهواز پذیرفته شد و در سال ۱۳۴۸ به این شهر رفت و در محله خزعیله یا سچّه ساکن شد.
مبارزه سیاسی فرهنگی با رژیم شاه را از ترم دوم هنرستان صنعتی آغاز کرد و در حالی که خود را برای شرکت در کنکور دانشگاه‌ها آماده می‌کرد، در رابطه با این فعالیت‌های سیاسی توسط ساواک اهواز بازداشت شد و مورد شکنجه و بازجویی قرار گرفت.
در سال ۱۳۵۲ و در ۱۷ سالگی، پس از پنج ماه زندان انفرادی و یک ماه حبس در بند عمومی زندان آخراسفالت اهواز، دور جدیدی از فعالیت‌های سیاسی خود را آغاز کرد؛ و توانست همزمان با تکمیل تحصیلات خود در هنرستان صنعتی شرکت ملی نفت ایران، اقدام به گسترش تشکیلات اولیه کرد.
این حرکت روبه رشد پس از برقراری ارتباط با مبارزان شهرهای خرمشهر، دزفول و تهران، منجر به تشکیل یک گروه منسجم با مشی پارتیزانی و چریکی شد که به زودی و با الهام از آیات ۱۷۲ و ۱۷۳ سوره مبارکۀ صافّات (انّهم هم المنصورون و انّ جندنا لهم الغالبون)، جمعیت منصورون نامیده شد.
درسال ۱۳۵۳ پس از قبولی در رشته مهندسی مکانیک دانشگاه علم و صنعت به تهران آمد و در محله نارمک ساکن شد.
وی در همین سال ازدواج کرد و در کنار مبارزه و تحصیل دانش، در بخش مهندسی «طراحی پایه» کارخانجات ارج و ایران تایر، مشغول به کار شد.
با شدت گرفتن فشار پلیس سیاسی شاه (ساواک) بر گروههای چریکی، ناچار شد دانشگاه و کار صنعتی را رها کند و زندگی مخفی را در پیش گرفت و در فاصله سالهای ۱۳۵۳ تا ۱۳۵۷ به کادرسازی و گسترش تشکیلات جمعیت منصورون همت گمارد تا شاخه‌های تشکیلات در ۷ استان و ۱۷ شهرستان مهم کشور راه اندازی شود.
در آستانه پیروزی انقلاب و ورود امام خمینی (ره) به میهن، جمعیت منصورون به عنوان بزرگترین گروه چریگی طرفدار حضرت امام (ره) و روحانیت (به همراه گروه توحیدی صف و گروه موحدین) وظیفۀ حفاظت از جان حضرت امام (ره) را برعهده گرفت.
در سال ۱۳۵۸ که به پیشنهاد استاد شهید مرتضی مطهری، ۷ گروه مسلح مسلمان با یکدیگر ادغام شدند تا بازوی مسلحی برای حفاظت از انقلاب نوپای اسلامی باشند، وی از سوی گروه منصورون به عضویت شورای مرکزی «سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی» در آمد.
عضویت وی در این سازمان بیش از ۳ ماه به طول نیانجامید و در خرداد ۱۳۵۸ با حمایت حضرت امام(ره) واحد اطلاعات و بررسی‌های سیاسی را در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بنیان نهاد و به عضویت شورای فرماندهی سپاه درآمد.
در شهریور ۱۳۶۰ از سوی حضرت امام خمینی(ره) به فرماندهی کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی (به عنوان پنجمین فرمانده کل سپاه) منصوب شد و در دوران پرافتخار هشت سال دفاع مقدس، فرماندهی سپاه اسلام را برعهده داشت.
در دوره تصدی فرماندهی کل سپاه پاسداران، سازمان رزم سپاه را طرح ریزی کرد و به فرمان حضرت امام(ره)، سپاه را به ۳ نیروی زمینی، دریایی و هوایی مجهز کرد و توانست سپاه را در قالب ۵ نیرو سازماندهی کند.
در این دوره همچنین اقدام به تأسیس ۲ دانشگاه امام حسین (علیه السلام) و بقیه الله (عجل الله فرجه) کرد و به منظور بهره گیری از ظرفیت یگان‌های مهندسی سپاه برای کمک به دولت در اجرای طرح های عظیم سازندگی کشور، خود شخصاً فرماندهی قرارگاه سازندگی خاتم الانبیاء را برعهده گرفت.
وی که تحصیلات دانشگاهی خود را در سال ۱۳۵۳ رها کرده بود، پس از برقراری صلح، ضمن تغییر رشته از مهندسی مکانیک به اقتصاد، مقطع کارشناسی را در دانشگاه تهران گذراند.
تحقیق جامع رضایی در مقطع کارشناسی در سال ۱۳۷۱ و در قالب یک کتاب به چاپ رسیده است.
در مقطع کارشناسی ارشد اقتصاد، مطالعات خود را بر روی سیاست‌های پولی و بانکی متمرکز کرد و موضوع رسالۀ علمی خود را در این باره برگزید.
در شهریور ۱۳۷۶ پس از قبول استعفای وی توسط رهبر انقلاب، از سوی ایشان به عنوان «دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام» منصوب شد و مطالعات اولیه برای تنظیم سند چشم انداز ۲۰ سالۀ ایران را آغاز کرد.
وی با تکمیل تحصیلات خود در مقطع دکتری اقتصاد دانشگاه تهران، عهده دار مسئولیت ادارۀ کمیسیون اقتصاد کلان مجمع تشخیص مصلحت نظام شد.
رسالۀ دکتری وی که در سال ۱۳۷۹ نگاشته شده، در قالب یک کتاب منتشر شده است.
وی همچنین با پذیرفتن مسئولیت کمیسیون‌های تخصصی سند چشم انداز ۲۰ ساله، سیاست‌های کلی نظام در جذب سرمایه گذاری خارجی و سیاست‌های کلی اصل ۴۴ قانون اساسی، کوشیده است تا از تجارب و دیدگاه ژ‌های مدیریتی و اقتصادی خود برای سیاست گذاری بلندمدت کشور در حوزه‌های مختلف استفاده کند تا ایران اسلامی به جایگاهی مناسب برای زندگی شایستۀ ایرانیان برسد.
رضایی در انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۸۴ با شعار انتخاباتی “دولت عشق” حضور یافت، اما دو روز پیش از برگزاری انتخابات کناره‌گیری خود را اعلام و در بیانیه‌ای که او در آن زمان منتشر کرد، دلیل کناره گیری خود را جلوگیری از پراکندگی آرای مردم در اثر کثرت نامزدها عنوان کرد.
رضایی همچنین یکی از نامزدهای دوره دهم ریاست جمهوری نیز بود وی در بین نامزدهای رسمی انتخابات، آخرین فردی بود که به صحنه وارد شد. رضایی با ایده «دولت ائتلافی» و بصورت مستقل وارد انتخابات شد؛ وی نفر سوم از بین کاندیداهای چهارگانه شد.
وی سرانجام در ۱۴ اسفند ماه ۹۱ در جمع مردم شهرستان دیواندره کاندیداتوری‌اش را در انتخابات به صورت رسمی اعلام کرد تا به شایعات پایان دهد.
وی در جمع مردم دیواندره اظهار داشت: پیشنهاد شده بود در تهران کاندیداتوری خود را اعلام، تا از امکانات وسیع رسانه‌ای استفاده کنم اما با اعلام کاندیداتوری در این شهر ، بر رویکردم نسبت به پیشرفت و توسعه همه جانبه کشور و حل مشکلات مردم تاکید می‌کنم.
مروری بر چند مواضع انتخاباتی رضایی:
هنوز تولید ملی را فتح نکرده‌ایم/ در ایران اسلامی یک فقیر هم نباید باشد
دولت آینده باید وضعیت اقتصادی را سامان بخشد
“حجت‌الاسلام حسن روحانی” متولد ۲۱ آبان ۱۳۲۷در شهر سرخه (استان سمنان)، دارای دکترای حقوق و سابقه تحصیل در حوزه علمیه قم در حد اجتهاد؛ نماینده مقام معظم رهبری در شورای عالی امنیت ملی، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، نماینده مردم استان تهران در مجلس خبرگان رهبری و رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام است.
روحانی فعالیت‌های انقلابی خود را در سال ۱۳۴۱ آغاز کرد.
وی نخستین بار در سال ۱۳۴۳ دستگیر شد و در طول مبارزه بارها دستگیر و “ممنوع‌المنبر” گردید.
روحانی، نایب رئیس مجلس شورای اسلامی دردوره چهارم و دوره پنجم و دبیر شورای عالی امنیت ملی از سال ۱۳۶۸ تا ۱۳۸۴ بوده است.
وی در این سمت، رئیس تیم هسته‌ای و مذاکره‌کننده ارشد ایران با سه کشور اروپایی آلمان، فرانسه و انگلیس در موردبرنامه هسته‌ای ایران بود.
کاندیدای یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، در فاصله سالهای ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۱ در کنار تحصیل درس‌های حوزوی موفق به اخذ لیسانس حقوق از “دانشگاه تهران” شد.
وی در سال ۱۳۵۷ برای ادامه تحصیلات به انگلیس رفت و در آنجا به ترتیب درجه فوق لیسانس حقوق عمومی و دکترای حقوق اساسی را از “دانشگاه گلاسگو” گرفت.
نماینده مقام معظم رهبری در شورای عالی امنیت ملی، پس از پیروزی انقلاب مسئولیت‌های مختلفی را بر عهده گرفت. روحانی در پنج دوره قانونگذاری به عنوان نماینده مجلس شورای اسلامی و در دوره‌های اول و دوم به عنوان رئیس کمیسیون دفاع و در دوره‌های چهارم و پنجم به عنوان رئیس کمیسیون سیاست خارجی و نایب رئیس اول مجلس شورای اسلامی حضور داشت.
وی همزمان از سال ۱۳۶۲ تا ۱۳۶۴، در سمت معاونت فرماندهی جنگ و از سال ۱۳۶۴ تا سال ۱۳۶۷ در سمت رییس “ستاد قرارگاه مرکزی خاتم‌الانبیاء”، در دوران جنگ فعالیت داشت.
نایب رئیس مجلس شورای اسلامی دردوره چهارم، در طی سالهای ۱۳۶۵ تا ۱۳۷۰، “فرماندهی پدافند هوایی کل کشور” را بر عهده داشت.
عضو هیأت امنای دانشگاه تهران و منطقه شمال از سال ۱۳۷۴ تا سال ۱۳۷۸ و عضو شورای سرپرستی صدا و سیما از سال ۱۳۵۹ تا سال ۱۳۶۲ از دیگر مسوولیت‌های حسن روحانی در دوران پس از انقلاب بوده است.
اگر چه روحانی به صورت همزمان به فعالیت‌های علمی اشتغال داشته، اما حضور مستمر وی در دانشگاه، موجب دوری او از مسئولیت‌های کلیدی نبوده و روحانی با تصدی ۱۶ ساله مسئولیت دبیرخانه شورایعالی امنیت ملی در یکی از حساس ترین مقاطع تاریخی مسئولیت پرونده هسته‌ای کشورمان را بر عهده داشت.
پس از تشکیل “دولت محمود احمدی‌نژاد”، مسئولیت پرونده هسته‌ای به علی لاریجانی واگذار شد و روحانی که همچنان در “مقام نماینده مقام معظم رهبری در شورای عالی امنیت ملی” قرار دارد، با نگارش کتاب “امنیت ملی و دیپلماسی هسته‌ای” به ثبت خاطرات خود از دوران مسئولیتش در شورا و پیگیری پرونده هسته‌ای پرداخت.
“شیخ دیپلمات” در انتخابات میان‌دوره‌ای سومین دوره مجلس خبرگان رهبری ۱۳۷۸از حوزه انتخابیه استان سمنان به نمایندگی مجلس خبرگان رهبری برگزیده شد. وی در سال ۱۳۸۵ هم به عنوان نماینده تهران به عضویت این شورا برگزیده شد. همچنین از سال ۱۳۷۱ تاکنون رییس مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام بوده است.
شایان ذکر است، حسن روحانی در ۲۲ فروردین ۱۳۹۲، با شعار “دولت تدبیر و امید” برای انتخابات ریاست جمهوری رسماً اعلام کاندیداتوری کرد.
“محمد رضا عارف” در سال ۱۳۳۰ در خانواده‌ای مذهبی در شهر یزد به دنیا آمد و در فرهنگ دینی و علمی این شهر مذهبی پرورش یافت.
پدر وی حاج میرزا احمد عارف یکی از بازاریان اصیل و سرشناس و از چهره‌های مذهبی. مردمی و محبوب یزد و همچنین از خادمین شهیر حضرت سیداشهدا است که مجالس روضه خوانی و روشنگری منزل وی در شهر یزد که در سالهای قبل و بعد از انقلاب به عنوان پایگاه دانشجویان، دانشگاهیان و فرهیختگان انقلابی یزد و کشور به شمار می‌آمده است.
عارف پس از کسب رتبه اول ریاضی کشور در سال ۱۳۴۸ با اخذ دیپلم ریاضی در سال ۴۹ وارد دانشکده فنی دانشگاه تهران و در سال ۱۳۵۴ با کسب معدل ۹۱ /۳ و رتبه اول فارغ التحصیل شد. در دوران تحصیل در دبیرستان و دانشگاه درکنار نیروهای مسلمان و انقلابی ضمن فعالیت و مبارزات سیاسی ـ مذهبی به تبلیغ اندیشه امام خمینی (ره) و توزیع رساله معظم له پرداخت.
در سال ۱۳۵۲ توسط کمیته مشترک ضد خرابکاری ساواک دستگیر شد.
وی با استفاده از بورس تحصیلی دانشگاه صنعتی اصفهان برای ادامه تحصیل عازم آمریکا شد و در سال ۱۳۵۵ مدرک فوق لیسانس مخابرات با معدل کامل ۴ و در سال ۱۳۵۹ مدر ک دکترای برق رااز دانشگاه استانفورد نیویورک دریافت کرد.
عارف پس از پیروزی انقلاب اسلامی سمت‌های مختلفی را در شرکت مخابرات، وزارت فرهنگ وآموزش عالی و دانشگاه تهران عهده دار شد و از شهریور ۱۳۷۶ تا خرداد ۱۳۷۹ به عنوان وزیر پست و تلگراف و تلفن سپس به عنوان رئیس سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور و در نهایت از سال ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۴ به عنوان معاون اول خاتمی و دولت اصلاحات انجام وظیفه کرد.
وی همچنین استاد درجه یک دانشگاه‌های صنعتی شریف، تهران و صنعتی اصفهان با هدایت بیش از ۴۰ پایان نامه دکترا و فوق لیسانس، تدریس در مقطع کارشناسی ارشد و دکترا ۵ درس کارشناسی و ۶ درس تحصیلات تکمیلی و نظریه پرداز مطرح شبکه‌های مخابراتی که یک شبکه جهانی هم به نام ایشان “Aref” ثبت شده است، میباشد.
عارف در راه اندازی دکترای برق در دانشگاه‌های تربیت مدرس، صنعتی اصفهان، دانشگاه یزد و … نیز نقش داشته است.
وی همچنین چند سالی را به صورت افتخاری و با توجه به علاقه‌ای که به مردم و فرهنگ اصفهان دارد در دانشگاه صنعتی این شهر به تدریس، پژوهش و خدمت به علم، فرهنگ و دانشجویان و دانشگاهیان این خطه از مملکت پرداخته است.
ترجمه ۳ کتاب تخصصی که یکی از آنان بعنوان کتاب سال ۱۳۶۹ معرفی شد و تالیف و یا ارائه بیش از ۴۰ مقاله علمی را می‌توان از جمله افتخارات علمی وی عنوان کرد.
عارف قبل از پیروزی انقلاب اسلامی در برگزاری جلسات مذهبی مشارکت داشت و عضو انجمن اسلامی دانشجویان در آمریکا و کانادا ۱۳۵۴ تا ۱۳۵۹ بوده است.
وی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی معاون شرکت مخابرات در سالهای ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۰ ، سرپرست شرکت مخابرات، معاون دانشجویی وزارت فرهنگ و آموزش عالی ۱۳۶۱ تا ۱۳۶۲، معاون آموزش وزارت فرهنگ و آموزش عالی ۱۳۶۱ تا ۱۳۶۲، قائم مقام وزارت فرهنگ و آموزش عالی، معاون آموزشی وزارت فرهنگ و آموزش عالی ۱۳۶۲ تا ۱۳۶۳، مشاور آموزشی،قائم مقام وزیر در هیات های ممیزه ۱۳۶۹ تا ۱۳۷۶، رییس دانشگاه تهران ۱۳۷۳ تا ۱۳۷۶، وزیر پست و تلگراف و تلفن از سال ۱۳۷۶ تا خرداد ۱۳۷۹ ، معاون رییس جمهور و رییس سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور ازسال ۱۳۷۹ تا شهریور ۱۳۸۰ ، معاون اول دولت اصلاحات را برعهده داشته است.
حمیده مروج همسر محمد رضا عارف پزشک متخصص پوست است، وی پیش از این درباره چگونگی ازدواجش با عارف گفته بود: قبل از انقلاب دکتر عارف دبیر انجمن اسلامی ایران در آمریکا و از فعالان سیاسی بود. دکتر عارف نامه‌ای به انجمن‌های ایران می‌نویسد که در آن خواسته بود دختری را برای ازدواج با او معرفی کنند و ویژگی‌های همسرش از جمله این بود که همشهری او یعنی یزدی باشد.
عارف در ۲۸ اسفندماه ۹۱ با شعار انتخاباتی معیشت، منزلت و عقلانیت برای یازدهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری رسما اعلام کاندیداتوری کرد. (مشروح خبر را اینجا بخوانید )
پس از این مکاتبه با انجمن‌های اسلامی دانشجویان، حمیده مروج که در آن زمان ۲۱ ساله بوده و تمام ویژگی‌های مورد نظر دکتر عارف را داشته به او معرفی می‌شود و با هم ازدواج می‌کنند.
حاصل ازدواج محمدرضا عارف و حمیده مروج سه فرزند پسر است.
خانم مروج می‌گوید وقتی برای خرید به مغازه‌ای می‌رویم دکتر عارف داخل مغازه نمی‌آید و من خودم به تنهایی تمام خریدها را انجام می‌دهم، حتی کفش و لباس ایشان را هم خودم می‌گیرم، چون ایشان نمی‌خواهند با فروشندگان مواجهه شوند.
مروری بر چند مواضع انتخاباتی عارف
اگر آیت‌الله هاشمی دقیقه ۹۳ هم ثبت‌نام کند خوشحال می‌شوم و کنار می‌کشم
تورم را یک رقمی می‌کنم/ اصلاح‌طلب هنجار‌شکن نیست
سید محمد غرضی در سال ۱۳۲۰ در اصفهان، متولد شد.
غرضی بعد از گذراندن تحصیلات ابتدایی و متوسطه در سال ۱۳۴۰، به دانشکده فنی دانشگاه تهران راه یافت و موفق به دریافت درجه فوق لیسانس در رشته الکترونیک شد.
وی در سالهای ۱۳۴۶ و ۱۳۴۷ برای گذراندن دوره‌های تخصصی انتقال و توزیع نیروی برق، عازم فرانسه شد.
غرضی، در سال ۱۳۵۰، به دلیل مخالفت با برنامه‌های رژیم منحوس پهلوی به زندان افتاد و از سال ۱۳۵۳، زندگی سیاسی خود را آغاز کرد و در سال ۱۳۵۵، برای ادامه مبارزات به خارج از کشور رفت و مدتی را در نجف اشرف به مبارزه ادامه داد.
وی، پیش از ترک کشور، به عضویت سازمان مجاهدین خلق ایران در آمده بود. از آن پس، تا رفتن حضرت امام خمینی(ره) به پاریس و بازگشت ایشان به ایران، همراه امام(ره) بود.
غرضی پس از پیروزی انقلاب ایران سمت‌های مختلفی را در سپاه پاسداران، استانداری کردستان و استانداری خوزستان عهده‌دار شد.
وی در دولت میرحسین موسوی وزیر نفت و در دولت اکبر هاشمی رفسنجانی وزیر پست، تلگراف و تلفن بود.
سید محمد غرضی همچنین نماینده دوره اول مجلس شورای اسلامی بوده است.
وی ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۲ با حضور در ساختمان وزارت کشور برای کاندیداتوری در انتخابات یازدهمین دوره ریاست‌جمهوری ثبت‌نام کرد.
“محمدباقر قالیباف” در شهریورماه سال ١٣۴٠ در شهر ییلاقی طرقبه در خانواده‌ای مذهبی متولد شد.
پدر وی از کسبه قدیم و از معتمدان دیار خود بود. وضعیت متوسط زندگی باعث شد تا قالیباف از همان ابتدا و در ایام فراغت از تحصیل به کار و کسب درآمد هم اهتمام ورزد.
اولین حضور اجتماعی وی در سن ١۶ سالگی و با حضور در سخنرانی‌های شهید کامیاب، آیت‌الله خامنه‌ای، شیخ علی تهرانی، شهید هاشمی‌نژاد و شهید دیالمه در مساجد بزرگ مشهد از جمله کرامت، امام حسن مجتبی(ع) و موسی الرضا(ع) رقم خورد.
یافته‌های وی در این منبرنشینی‌ها و فضای پر تلاطم آن روزهای انقلاب که با مطالعه کتاب‌ها و اعلامیه‌های مختلف همراه بود سمت و سوی فکری قالیباف را شکل داد.
باورهای دینی ایجاد شده در ایشان باعث شد تا به کمک چند تن از هم کلاسی‌های دبستانی، انجمن اسلامی دانش آموزان را راه‌اندازی کنند که این انجمن هسته اولیه انجمن اسلامی دانش آموزان خراسان و بعد کشور شد.
در همین ایام (سال ١٣۵۶) بود که زلزله طبس روی داد. این حادثه مقارن با زمانی بود که رژیم پهلوی بیشتر به فکر سرکوب انقلابی‌ها بود تا کمک به زلزله‌زده‌ها، بدین ترتیب مردم خود دست به کار شدند و دکتر قالیباف کمک‌های مردم مشهد را جمع کرد و به طبس برد. قابلیتهای وی در انجام این کار به حدی بود که در شورای ساخت طبس، عهده دار ساخت قسمتی از این شهر شد.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی در سال ١٣۵٧ تحرکات گروههای مخالف داخلی به اوج خود رسیده بود به طوری که انقلاب نیاز به پاسداری داشت؛ بدین ترتیب سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به فرمان حضرت امام خمینی(ره) شکل گرفت و بلافاصله جنگ تحمیلی آغاز شد. بدین ترتیب قالیباف نوجوان در سال ۵٨ و در سن ١٨ سالگی وارد جبهه شد و به دلیل قابلیت‌هایی که از خود نشان داد در سال ١٣۶١به عنوان فرمانده تیپ امام رضا (ع) و یک سال بعد در جایگاه فرمانده لشکر ۵ نصر خراسان انتخاب شد.
خطبه عقد قالیباف نیز یک سال بعد و در سال ١٣۶٢ توسط امام خمینی (ره) خوانده شد که حاصل این ازدواج ٣ فرزند است.
قالیباف به همراه لشکر ۵ نصر در اغلب عملیاتهای دوران دفاع مقدس در کنار شهیدان سرافرازی همچون باکری، همت، خرازی، کاظمی، صیاد شیرازی به صیانت از انقلاب پرداخت و برادر وی شهید حسن قالیباف نیز از نیروهای تحت فرماندهی قالیباف بود که در عملیات کربلای ۴ به فیض شهادت نائل شد.
پس از جنگ فرماندهی لشکر ٢۵ کربلا را عهده‌دار بود که زلزله عظیم منجیل اتفاق افتاد. در این واقعه تمام راههای ارتباطی بین تهران و شمال بسته شده بود. این لشکر به همراهی قالیباف با طی ١۵ کیلومتر پیاده‌روی اولین گروهی بود که خود را به محل حادثه رسانید و گروههای امداد و نجات اولیه توسط آنان تشکیل شد.
در سال ١٣٧٣مسئولیت قرارگاه سازندگی خاتم الانبیاء (ص) را پذیرفت. پروژه‌هایی همچون راه آهن ١۶۵ کیلومتری مشهد سرخس که ایران افغانستان، آذربایجان، قرقیزستان، قزاقستان، تاجیکستان، ترکمنستان، ازبکستان، پاکستان و ترکیه را به هم وصل می‌کند، گازرسانی به ۵ استان مرکزی و غربی، ساخت سازه عظیم دریایی خلیج فارس و سد بزرگ کرخه از جمله توفیقات وی در این دوره مدیریت است.
درکنار این فعالیتها نیز در رشته جغرافیای سیاسی تا مقطع کارشناسی ارشد در دانشگاه تهران ادامه تحصیل داد. در سال ١٣٧۶ به دستور مقام معظم رهبری عهده دار فرماندهی نیروی هوایی سپاه شد و باور بر تخصص‌گرایی باعث شد تا با گذراندن دوره‌های فشرده خلبانی در ایران و فرانسه مجوز پرواز با ایرباس را بدست آورد.
قالیباف در سال ۱۳۷۹ مجدداً با حکم مقام معظم رهبری فرماندهی نیروی انتظامی ایران را عهده‌دار شد، در دوره فرماندهی وی در نیروی انتظامی، سامانه ۱۱۰ راه‌اندازی و تاسیس شد که ابتکار او محسوب می‌شود. در این دوره تلاش شد تا با اعتمادسازی در بین مردم، سبقه نامناسب نیروی انتظامی در اذهان عمومی بهبود یابد. از جمله دیگر دستاوردهای وی در این دوره می‌توان به گسترش استفاده از عنوان پلیس، تجهیز نیروی انتظامی به خودروهای روز دنیا مانند مرسدس بنز و تویوتا، ایجاد دفاتر خدمات دولت الکترونیک یا پلیس ۱۰+ و مرکز نظارت همگانی مردمی ١٩٧ نام برد.
قالیباف در سال ۱۳۸۳ به عنوان نماینده حجت السلام سید محمد خاتمی (رییس جمهور وقت) و رئیس ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز منصوب شد.
در این دوره بود که قاچاق سیگار تقریبا از بین رفت و چند اسکله که برای قاچاق کالا استفاده می شد، کشف شد.
وی همچنین دادگاه ویژه جرایم قاچاق کالا و ارز را راه ندازی کرد که پرونده های مهمی همچون فرودگاه پیام و قاچاق خودرو در این دادگاه بررسی شد.
قالیباف در سال ۱۳۸۴ در انتخابات ریاست جمهوری به صورت مستقل وارد صحنه انتخابات شد و در اولین تجربه انتخاباتی خود با کسب ۴٫۰۷ میلیون رای تجربه موفقیت آمیزی را در اولین دوره شرکت خود در صحنه‌های انتخاباتی کسب کرد و بالاتر از چهره‌هایی چون مصطفی معین، علی لاریجانی و مهرعلیزاده قرار گرفت.
وی در سال ١٣٨۴ با رای شورای اسلامی شهر تهران به عنوان شهردار پایتخت انتخاب و در سال ١٣٨٨ نیز مجدداً با حکم این شورا در سمت خود ابقا شد. اعتمادسازی در بین مردم و کاربردی کردن دین در اداره جامعه ذیل تبدیل شهرداری از نهادی خدماتی به اجتماعی و کوتاه کردن فاصله جنوب از شمال تهران هدف اصلی وی در این دوره مدیریت است که با رویکرد محله‌محوری در حال انجام است.
این جایزه که معتبرترین جایزه بین المللی در زمینه مدیریت شهری در دنیاست به دلیل تلاش برای ارتقای کیفیت زندگی شهروندان به ویژه در زمینه توسعه حمل و نقل عمومی و بهره‌گیری از روش‌های مناسب نظیر سامانه BRT، دوچرخه‌های عمومی و … به تهران تعلق گرفت.
همچنین قالیباف تالیفات و کتب ترجمه شده هم در پرونده خود دارند که از جمله آنها می‌توان به آثار زیر اشاره کرد:
*حکومت محلی یا استراتژی توزیع فضایی قدرت سیاسی در ایران، منتشر شده توسط مؤسسه انتشارات امیرکبیر
*ایران و دولت توسعه‌گرا، منتشر شده توسط مرکز انتشارات وزارت امور خارجه
*خاورمیانه معاصر: تاریخ سیاسی پس از جنگ جهانی اول، منتشر شده توسط انتشارات قومس
علی‌اکبر ولایتی؛ پرسابقه‌ترین وزیر جمهورى اسلامى ایران
“علی‌اکبر ولایتی” در چهارم تیر ماه سال ۱۳۲۴، در رستم‌آباد، یکى از ۳۳ روستاى شمیران در خانواده‌ای متوسط به دنیا آمد.
ولایتى در خانواده‌اى نسبتا شلوغ (۵ دختر و ۱ پسر) به دنیا آمد. او کودکى آرام بود و بیشتر وقت خود را به مطالعه کتاب می‌گذراند، به طورى که در ۹ سالگى، کتاب هفت جلدى اسکندر‌نامه و در کلاس پنجم ابتدایى، کتاب کلیله و دمنه را خواند. وی از نوجوانى علاقه فراوانى به کتاب‌هاى تاریخى داشت، به حدى که گاه ۱۲ ساعت از شبانه‌روز را به مطالعه تاریخ مى‌گذراند.
این طبیب سیاستمدار، دوران ابتدایى و دوره نخست دبیرستان را در رستم‌آباد گذراند و دوره دوم را به دبیرستان جم قلهک رفت و در سال ۱۳۴۲ دیپلم طبیعى گرفت. در سال ۱۳۴۳ در کنکور سراسرى، رتبه ۴۹ کشورى را به دست آورد و در رشته پزشکى دانشگاه تهران پذیرفته شد و از سال ۱۳۴۲ در مدرسه قائمیه و سپس در دبیرستان جهان‌‌آراى قلهک تا سال ۱۳۵۰ به تدریس اشتغال داشت.
ولایتی دوره تخصص اطفال را در مرکز طبى کودکان “دانشگاه تهران” و فوق تخصص بیمارى‌هاى عفونى را در “دانشگاه جان‌هاپکینز” آمریکا گذراند.
پس از پیروزى انقلاب اسلامى، مدتى معاون وزارت بهدارى بود، در دوره اول مجلس به نمایندگى مردم تهران انتخاب شد و سپس به مدت ۱۶ سال، در دوره‌هاى ریاست‌جمهورى مقام معظم رهبری و هاشمى رفسنجانى، به عنوان وزیر امور خارجه خدمت کرد و از این حیث، پرسابقه‌ترین وزیر جمهورى اسلامى به شمار مى‌آید.
پس از دوم خرداد ۱۳۷۶، راهى بیت مقام معظم رهبرى شد و مشاور بین‌الملل ایشان گردید و هم‌اکنون نیز در این سمت خطیر انجام وظیفه مى‌کند.
صرف نظر از این شغل مهم، علی اکبر ولایتى در چند رشته دانشگاهى به تدریس مشغول است و در بعضى از شوراهاى مهم کشورى همچون شوراى عالى انقلاب فرهنگى، مجمع تشخیص مصلحت نظام و بنیاد دایرهالمعارف اسلامى شرکت داشته و عضو رسمى است.
ولایتی که از مردان سیاسی روزگار ما است، با توجه به اینکه در یک سال اخیر با گرفتن پست دبیر‌کلی مجمع جهانی بیداری اسلامی وارد فاز جدیدی از عرصه کاری خود شده است این روزها با راه‌اندازی ائتلاف سه‌گانه با “محمدباقر قالیباف” و “غلامعلی حداد عادل” در راستای ورود به انتخابات ریاست‌جمهوری در قالب یک برنامه منسجم وارد عمل شده است.
___ مرجع: باشگاه خبرنگاران